بررسی رابطه بین هوش اخلاقی و خودکارآمدی با بهزیستی روانشناختی در میان فرزندان شهید، جانباز و ایثارگر دانشگاه ارومیه

با توجه به ظهوررویکرد مثبت نگر به سلامت روانی در سال های اخیر، بهزیستی روانشناختی به عنوان رشد استعدادهای واقعی هر فرد، توجه مجامع علمی را به خود جلب نموده است که در این میان شناسایی عوامل تاثیرگذار بر آن دارای اهمیت اساسی است. با توجه به اهمیت بهزیستی روانشناختی و متغیرهای مرتبط با آن، پژوهش حاضر با هدف تحلیل روابط بین هوش اخلاقی و خودکارآمدی با بهزیستی روانشناختی انجام شد.
روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه فرزندان شهید، جانباز و ایثارگر دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه ارومیه بودند (160 نفر) که با استناد به جدول مورگان و استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 116 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش سه پرسشنامه بودند که روایی و پایایی آن ها بررسی و تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون t، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه، تحلیل مسیر و tمستقل استفاده گردید.
یافته ها حاکی از آن بودند که میانگین خودکارآمدی دانشجویان بالاتر از میانگین مورد انتظار قرار داشت (p) و در دو متغیر دیگر تفاوت معنی داری وجود نداشت؛ هر سه متغیر پژوهش، همبستگی مثبت و معنی داری با یکدیگر داشتند (p)؛ هوش اخلاقی و خودکارآمدی به طور مستقیم بر روی بهزیستی روانشناختی تاثیر داشتند (p)؛ هوش اخلاقی علاوه بر تاثیر مستقیم بر بهزیستی روانشناختی، از طریق خودکارآمدی نیز به طور غیر مستقیم بر آن تاثیرگذار بود، میانگین هوش اخلاقی پسران به طور معنی داری بالاتر از دختران قرار داشت (p)؛ در دو متغیر دیگر نیز اختلاف معنی داری بین دو جنس مشاهده نگردید.
بر اساس نتایج پژوهش، هوش اخلاقی و خودکارآمدی تاثیر معناداری بر بهزیستی روانشناختی داشتند. بنابراین مد نظر قراردادن اخلاقیات در دانشگاه و تلاش در جهت ارتقای خودکارآمدی دانشجویان، می تواند زمینه ساز ارتقای بهزیستی روانشناختی آن ها گردد.