مقاله کوتاه: بررسی اپیدمیولوژیک مبتلایان به ترمبوز وریدهای عمقی در بیمارستان ولیعصر بیرجند از سال 1388 تا 1393

ترمبوز وریدهای عمقی (Deep vein Thrombosis)، در صورت تاخیر در تشخیص و درمان می تواند منجر به عوارض جدی مانند آمبولی ریه شود. با توجه به اهمیت ارزیابی و توصیف بیماری در هر جامعه، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک بیمارانDVT انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، بر روی تمام بیمارانی که با تشخیص DVT در سال های 1388 تا 1393 در بیمارستان ولیعصر بیرجند بستری شدند، صورت گرفت. یک دانشجوی پزشکی آموزش دیده؛ با بررسی پرونده، شرح حال انترن، گزارش پرستار و دستورات پزشک معالج، پرسشنامه محقق ساخته را برای هر بیمار تکمیل کرد. سپس با بیماران به صورت تلفنی تماس گرفته شد و در مورد وضعیت بیمار از نظر عوارض بیماری، بستری مجدد و یا فوت سوال و اطلاعات در پرسشنامه ثبت گردید. درنهایت داده ها، کدبندی و در نرم افزار SPSS (ویرایش 18) وارد شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری test-T و X2 در سطح معنی داری 05/0>P صورت گرفت..
در مدت مطالعه، 263 نفر با تشخیص DVT در بخش های قلب و داخلی بیمارستان ولیعصر بیرجند بستری شدند. 2/50درصد آنها مرد بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 45/18±84/55 سال بود. در 1/98درصد افراد، اندام تحتانی درگیر بود. شایع ترین عامل خطر بی حرکتی و کمترین عامل، سابقه خانوادگی DVT بود. بین عوامل خطر DVT و جنس، فقط سیگار معنی دار بود که در مردان شایع تر بود. 8/3درصد بیماران در طی 5سال به علت عوارض DVT فوت کردند. شش درصد عود بیماری و آمبولی ریه در 4/3%افراد، مشاهده شد.
شایع ترین عامل خطر DVT، بی تحرکی است؛ بنابراین لازم است پیشگیری لازم در افراد پرخطر انجام شود تا احتمال بروز DVT کاهش یابد.