مقایسه سطح ویتامین D در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و افراد سالم در سال 1393

در دهه های اخیر، امکان کمبود ویتامین D در دیابت نوع 2 و ارزش سطح سرمی 25- هیدروکسی ویتامین D به عنوان عامل پیشگویی کننده عوارض دراز مدت دیابت مثل بیماری قلبی- عروقی در نظر گرفته شده است. این مطالعه با هدف مقایسه سطح ویتامین D در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و افراد سالم انجام گرفت.
در این مطالعه مورد- شاهدی، که در سال در کلینیک دیابت استان کرمانشاه انجام شد، 90 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و 90 فرد سالم همسان شده از نظر سن و جنس به عنوان گروه شاهد بررسی شدند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، قد، وزن، BMI و اندازه گیری فشار خون برای همه افراد، سطح سرمی قند خون ناشتا، کراتینین، کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز و 25- هیدروکسی ویتامین D برای دو گروه اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Stata 12 و آزمون های کای دو، تی ومن ویتینی صورت گرفت. جهت سنجیدن اثر متغیرهای مختلف بر روی سطح ویتامین D نیز رگرسیون خطی استفاده شد.
میانگین سنی افراد 37/9±47/56 سال بود. 8/72% از افراد زن و بقیه مرد بودند. در مبتلایان به دیابت 2/82% کمبود ویتامین D و در افراد سالم 1/61% دچار کمبود بودند. میانگین سطح 25- هیدروکسی ویتامین D در گروه بیماران دیابتی 1/6±4/12 و در گروه شاهد 18±7/20 نانوگرم بر میلی لیتر بود و اختلاف معناداری بین دو گروه دیده شد (001/0p<). بین فشارخون، کراتینین و کلسیم و سطح ویتامین D ارتباط معناداری یافت نشد (05/0p>). بر اساس رگرسیون خطی چندمتغیره، در افراد سالم نسبت به بیماران دیابتی، سطح ویتامین D بطور متوسط 06/7 نانوگرم بر میلی لیتر افزایش و در افراد دارای اضافه وزن نسبت به افراد با BMI نرمال نیز، سطح ویتامین D بطور متوسط 4/5 نانوگرم بر میلی لیتر کاهش می یابد.
بر اساس نتایج، میانگین سطح ویتامین D در بیماران دیابتی به طور معنی داری پایین تر از افراد سالم بود، بنابراین بررسی سطح ویتامین D و مکمل درمانی با این ویتامین در بیماران دیابتی پیشنهاد می گردد.