یافته های تازه درباره سلولهای پاریتال معده

شناسایی کانالهای یونی سلولهای پاریتال معده در پنج سال اخیر مورد توجه قرار گرفته و مکانیسم های بخوبی روشن گردیده است. (Patch – clamp) ترشح اسید کلریدریک این سلولها به روش پاچ-کلامپ بصورت وزیکولهائی با غشای حاوی پمپ (Oxyntic) سیتوپلاسم ناحیه راسی سلولهای اکسینتیک است. تحریک سلولها موجب پیوستن وزیکولهای توبولی به غشای راسی سلولها می شود و H،K-ATPase این روند سطح غشاء راسی را ده برابر می کند. همراه با این پیوستگی مسیر نفوذ کلر و پتاسیم هم در غشاء راسی فعال می گردد. پس از تحریک سلول، انتقال قابل ملاحظه کلر در وزیکولهای تحریک شده کانالیکولها بوجود می آید. تحریک ترشح اسید با هیپرپولاریزاسیون غشاء راسی همراه است. این عمل انتقال کلر را زیاد و احتمال باز شدن کانالیکولها را چند برابر می کند. در حال حاضر مدل مورد قبول فرایند انتقال در غشاء راسی سلولهای پاریتال بر اساس انتقال کلر و پتاسیم به موازات هم است و در طول تحریک، پیوستگی وزیکولهای غشاء راسی منجر به گسترش غشاء راسی می شود و پمپ هیدروژن- پتاسیم را در معرض لومن غده قرار می دهد. مکانیسم های ترشح اسید کلریدریک از جدار معده تا (patch-clamp) با بکارگیری روش های حدودی مشخص شده است. گرچه روند ترشح اسید معده مورد توجه بعضی از الکتروفیزیولوژیست ها بوده است، شناسایی مستقیم انواع کانالهای مسئول انتقال یونی از خلال سلولهای اپی تلیال، اندازه گیری خواص الکتریکی در سلولهای ترشح کننده اسید و شناسایی کانالهای یونی این سلولها در پنج سال اخیر مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.