رمزنگاری مبتنی بر شناسه در شبکه های حسگر بی سیم

در سال های اخیر برای حل مشکل توزیع کلید و تعداد زیاد کلیدهای ذخیره شده در شبکه های حسگر بی سیم از رمزنگاری کلید عمومی استفاده شد. در این شبکه ها از ین نوع رمزنگاری برای انجام احراز اصالت و توافق کلید بهره گرفته شده است. پر کاربردترین رمزنگاری کلید عمومی که مبتنی بر گواهی است از زیر ساخت کلید عمومی (PKI) استفاده می کند. همان طور که می دانیم برای پیاده سازی PKI نیازمند میزان قابل توجهی حافظه، حجم محاسبات و ارتباطات می باشیم که برای پیاده سازی بر روی شبکه های حسگر غیرعملی می باشد. برای حل این مشکل می توانیم از رمزنگاری مبتنی بر شناسه (IBC) استفاده کنیم. در این نوع رمزنگاری شناسه های عمومی کاربران مانند آدرس ایمیل و یا IP به عنوان کلید عمومی افراد استفاده می شود و بنابراین دیگری نیازی به PKI نمی باشد. این نوع رمزنگاری بعد از پیدایش رمزنگاری مبتنی بر توابع زوج سازی به صورت عملی مورد استفاده قرار گرفت. در این مقاله به بررسی نحوه استفاده از توابع زوج سازی در شبکه های حسگر بی سیم می پردازیم.