تاثیر عوامل فردی و محیطی بر قصد به ادامه مشارکت در سیستم های یادگیری الکترونیکی دانشگاهی (مطالعه موردی: دانشگاه سیستان و بلوچستان)

امروزه سیستم های یادگیری الکترونیکی در فضای مجازی به عنوان بستر آموزش استفاده می شود. با وجود مزایای متعدد این سیستم ها، مشارکت یادگیرندگان در این محیط ها کم است و محیط های آموزشی سنتی را ترجیح می دهند بنابراین لازم است روش های افزایش مشارکت یادگیرندگان در این سیستم ها بررسی شود.
پژوهش حاضر از نظر جهت گیری تحقیق از نوع تحقیق های کاربردی، از نظر استراتژی از نوع تحقیقات کمی و از نظر هدف توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری، دانشجویان مجازی دانشگاه سیستان و بلوچستان (200 نفر) است که به روش نمونه گیری ساده در دسترس مطابق جدول مورگان 127 پرسشنامه توزیع شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی محتوایی آن از طریق نظر خبرگان و پایایی آن با آلفای کرونباخ سنجیده شد. برای تحلیل داده ها از روش حداقل مربعات جزیی و نرم افزار SmartPLS نسخه 2 استفاد شد.
یافته ها نشان داد مقدار t-value بین امنیت روانی جو ارتباطی و پاسخ گویی درک شده برابر 72/16 و بین پاسخ گویی درک شده با قصد به ادامه مشارکت 361/0 (96/1≥t) است. بنابراین رابطه معناداری برای این مسیر وجود ندارد. اما t-value بین خودکارآمدی و رضایت مندی برابر 132/2 و بین رضایتمندی و قصد به ادامه مشارکت برابر 327/2، رابطه مثبت و معناداری (96/1≤t) به ترتیب با ضرایب همبستگی 143/0 و510/0 وجود دارد. همچنین امنیت روانی جو ارتباطی و پاسخ گویی درک شده به صورت غیرمستقیم از طریق متغیر میانجی رضایت مندی بر قصد ادامه مشارکت به ترتیب با ضرایب 168/0 و 225/0 موثر است.
نتایج نشان داد عوامل فردی بر قصد به ادامه مشارکت موثر بوده و عوامل محیطی از طریق میانجی گری عوامل فردی بر قصد به ادامه مشارکت موثرند بنابراین مدیران و اساتید سیستم های یادگیری الکترونیکی باشد به تحریک انگیزه های فردی توجه ویژه ای داشته باشند.