معرفی وزن های رایج و نوع خوانش عروضی در ترانه های محلی فارس

ترانه های محلی، یکی از زیرشاخه های اصلی فرهنگ عامه هستند که به دلیل کوتاهی، تنوع محتوایی و موزون بودن، فراگیری و کاربردی خاص یافته اند. در سال های اخیر پژوهش هایی متعدد در حوزه فرهنگ عامه و ترانه های محلی انجام شده؛ اما در اغلب این تحقیق ها، ویژگی های ساختاری و ادبی ترانه ها بررسی دقیق نشده است. اقلیم فارس، یکی از اصلی ترین قلمروهای رواج این گونه از ادب محلی است؛ به طوری که تاکنون هزاران ترانه در این محدوده جغرافیایی شناسایی و ثبت شده است.
در این مقاله، پس از خوانش عروضی 1997 قطعه ترانه محلی فارس، بحرها، وزن ها و شگردهای عروضی ترانه ها، به روش تحلیلی توصیفی، معرفی شده است. از یافته های این پژوهش، تایید عروضی بودن وزن در اغلب ترانه هاست؛ با این تفاوت که نوع خوانش لازم، اختیارات عروضی و گونه های اصلی وزن در ترانه های محلی فارس تاحدودی با شعر رسمی و حتی ترانه های محلی دیگر مناطق ایران متفاوت است. همچنین قابل اثبات است که در هریک از گونه های اصلی ترانه های محلی چون: دوبیتی ها، واسونک ها، لالایی ها، ترانه های روایی، نازو نوازش و سرودهای نمایشی، یک یا دو وزن اصلی کاربرد محوری دارند