بررسی و مقایسه تاثیر دو روش آموزش برنامه خود توانمندسازی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

دیابت یکی از بیماری های مزمن شایع با عوارض فراوان یکی از چالش های جدی برای سیستم سلامت می باشد که کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. آموزش به بیماران یکی از قدیمی ترین و بهترین راه های کنترل این عوارض می باشد. روش های آموزشی سنتی و نوین، نتایج مختلفی را بر کیفیت زندگی این بیماران نشان داده اند که قابل تامل است. مطالعه حاضر باهدف مقایسه تاثیر آموزش برنامه خودتوانمندسازی از طریق بسته آموزشی و کارگاه آموزشی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی درمانگاه دیابت دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1392 انجام گرفته است.
پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون می باشد که بر روی 40 نفر از بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام گرفته است. نمونه های موردپژوهش به طور تصادفی در یکی از گروه های کارگاه آموزشی و بسته آموزش قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از یک ابزار دوقسمتی استفاده شد که شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی بود. داده ها پس از جمع آوری و کدگذاری در نرم افزار آماریSPSS(ver16) با استفاده از آزمون های آماری کای دو، یو من ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین نمره کیفیت زندگی نمونه های موردپژوهش در گروه مداخله با کارگاه آموزشی قبل و بعد از آموزش به ترتیب 40.25±7.69، 46.00±7.56 و در گروه مداخله با بسته آموزشی 48.5±5.56 39.9±9.00، بود. یافته های پژوهش تفاوت معنی داری را ازلحاظ آماری در نمرات کیفیت زندگی مابین دو گروه موردنظر قبل و بعد از اجرای مداخله نشان نداد (570/0P=(. ولی تفاوت معنی داری قبل و بعد از اجرای مداخله (درون گروهی) در هرکدام از گروه ها در نمرات کیفیت زندگی پیدا شد (0001/0P<).
مطالعه حاضر نشان داد که روش غیرمستقیم آموزشی مثل استفاده از بسته های آموزشی به اندازه روش مستقیم آموزشی مثل کارگاه آموزشی در افزایش نمره کیفیت زندگی و بهبود آن در بیماران مفید و موثر است و در مواردی که امکان برگزاری کارگاه های آموزشی برای بیماران مبتلا به دیابت وجود ندارد به عنوان یک روش آموزشی موثر و کارآمد برای بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی مورداستفاده قرار گیرد.