تحلیل کاربرد رنگ آبی در تصویر سازی شخصیت«مجنون» در نگارگری ایرانی دوره های تیموری و صفوی

داستان لیلی و مجنون از مشهورترین آثار ادبیات عرفانی است که مورد توجه نگارگران ایرانی نیز بوده است. در آثار شاخص نگارگری ایرانی دوره های تیموری و صفوی، در رنگ آمیزی تنپوش شخصیت مجنون از رنگ آبی استفاده شده است. سوال اصلی تحقیق آن است که «علت استفاده از رنگ آبی در رنگ آمیزی تنپوش مجنون در نگارگری دوره های تیموری و صفوی چیست؟» هدف اصلی این پژوهش شناسایی بخشی از مبانی نظری رنگ ها در نگارگری ایرانی و کشف ارتباط نگارگری ایرانی با آموزه های تصوف است. نتایج تحقیق نشان می دهد که نگارگر در انتخاب رنگ تنپوش مجنون به طور کامل از توصیف متن پیروی نکرده است. در نهایت اثبات می شود که استفاده از این رنگ نتیجه آموزه های صوفیانه و در جهت معرفی مجنون به عنوان سالک طریق عرفان و عشق الهی بوده و کارکرد نمادین داشته است. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و مشاهده آثار بوده است.