رخساره سنگی، پتروفاسیس و محیط رسوبی نهشته های ژوراسیک در زون بینالود در برش بازحوض، جنوب مشهد
نویسنده:
چکیده:
رسوبات سیلیسی آواری ژوراسیک میانی در بخش شرقی رشته کوه های بینالود گسترش زیادی دارد و از کنگلومرا، ماسه سنگ و مقادیر زیادی رسوبات دانه ریز تشکیل شده است. مرز زیرین و بالایی این توالی به ترتیب با فیلیت تیره رنگ و سنگ آهک های خاکستری روشن، مشخص است. در این مطالعه آنالیز رخساره های سنگی به منظور تفسیر محیط رسوبی و موقعیت تکتونیکی منشا نهشته های سیلیسی آواری ژوراسیک زون بینالود در برش باز حوض واقع در جنوب مشهد انجام گرفته است. با تکیه بر ویژگی های رخساره ها و شکل هندسی لایه ها توالی مورد مطالعه به 10 رخساره سنگی در ضخامتی حدود 160 متر تقسیم شده اند. رخساره های سنگی در 4 گروه دانه درشت (Gcm،Gmm،Gh،Gp)، دانه متوسط (Sh، Sr،Sm) و دانه ریز (Fl،Fm) و بیوشیمیایی (C) دسته بندی شده اند. بر مبنای شواهد زیر محیط تشکیل این رسوبات دلتای تحت تسلط رودخانه است: رخساره های رسوبی: رسوبات به سمت بالا درشت شونده، رسوبات زغال، آثار برگ درختان، ترک سین آرسیس، ساختارهای رسوبی یک جهتی مانند ریپل مارک، طبقه بندی مورب، عدم وجود ساختارهای دوجهتی. مطالعات پتروگرافی منجر به شناسایی 6 پتروفاسیس کنگلومرایی و ماسه سنگی شده است. قرار دادن داده های حاصل بر روی نمودارQt، F، L نشان دهنده منشا با موقعیت تکتونیکی برخاستگاه چرخه مجدد رسوبی برای این نهشته ها می باشد. هم چنین قرار دادن داده های حاصل بر روی نمودار چهارتائی باسو و نمودار Q،F،L، به ترتیب نشان دهنده منشا دگرگونی درجه پایین تا متوسط و شرایط آب و هوای مرطوب برای ماسه سنگ های رسوبات ژوراسیک در زمان تشکیل بوده. با توجه به برخورد صفحات توران و ایران و بسته شدن دریای پالئوتتیس در شمال شرق ایران رسوبات ژوراسیک در ناحیه مورد مطالعه از فرسایش ارتفاعات تشکیل شده مشتق شده اند. این نتایج مبنی بر وجود شرایط آب و هوای مرطوب است.
کلیدواژگان:
زبان:
فارسی
صفحات:
99 تا 119
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p1573028
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)
-
اثرات بهره برداری آبخوان ها بر کیفیت منابع آب های زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت نیشابور، شمال شرق ایران)
سعید رحمتی، سعید سعادت*،
مجله یافته های نوین زمین شناسی کاربردی، پاییز و زمستان 1402 -
Mechanism and mode of albitization of detrital feldspar in the Devonian Padeha Formation, Eastern Alborz, Iran
*
Geopersia, Winter-Spring 2022