بررسی شیمی کانی و دماسنجی در اسکارن سرویان (استان مرکزی، شهرستان دلیجان)

اسکارن مغناطیسی شده ی سرویان در نتیجه ی نفوذ توده ی گرانودیوریتی به درون سنگ آهک های الیگو میوسن تشکیل شده است. این کانسار یک اسکارن کلسیک بوده و بخش برون اسکارن آن گسترش بیشتری یافته است. کانی های گارنت و پیروکسن دو کانی شاخص کانسار اسکارن مگنتیتی سرویان بوده و به وسیله ی شاره های حاوی Mg، Si و Fe باقیمانده از تبلور ماگما تشکیل شده اند. از این کانی ها که به طور گسترده ای در هاله ی دگرنهادی ایجاد شده در سنگ میزبان مشاهده می شوند، می توان در تعیین شرایط دما و فشار حاکم بر فرآیند اسکارنی شدن استفاده کرد. گارنت های موجود در اسکارن سرویان از نوع ناویژه - آندرادیت بوده و از Feو Ca غنی شده و از Mg و Mn تهی تر هستند. بررسی های ریزپردازشی و بررسی چگونگی تغییرات مقادیر MnO CaO، Al2O3، MgO، و FeO در گارنت های منطقه بندی شده از هسته به حاشیه، نشان دهنده ی غنی شدگی هسته گارنت ها از گروسولار و قسمت های حاشیه ای از آندرادیت است. ترکیب شیمیایی کانی های گارنت و پیروکسن این کانسار با اسکارن های آهن دار سازگاری دارد. پیروکسن های منطقه از نوع دیوپسید – هدنبرژیت غنی از Ca هستند. دما در مرحله ی پیشرونده تشکیل اسکارن سرویان که طی آن کانی های بی آب مانند پیروکسن و گارنت تشکیل شده اند، در گستره ی رخساره گرمابی آلبیت - اپیدوت هورنفلس و هورنبلند هورنفلس بوده و بر اساس دماسنجی زوج کانی گارنت – کلینوپیروکسن با دمای بین 370 تا 500 درجه سانتیگراد برای آن تعیین شده است. بررسی های شاره های درگیر نشان می دهد که کانه زایی آهن در مرحله ی پسرونده اسکارنی شدن و در دماهای بین 380 تا 400 درجه ی سانتیگراد انجام شده است.