مروری بر روش های سنتز، عامل دارشدن و کاربرد مزومتخلخل های سیلیسی در دارورسانی

نانوفناوری قابلیت زیادی برای کاربردهای زیست پزشکی و زیست داروها دارد. به ویژه، نانوترکیبات هیبریدی به علت مشخصه های منحصر به فرد، به تازگی به عنوان سامانه های امیدبخش برای کاربردهای عکس برداری و دارو درمانی بررسی شده اند. مطالعه روی ترکیبات مزومتخلخل سیلیسی به عنوان سامانه های دارورسانی به علت تنوع و پایداری عالی به طور چشمگیر در چند سال گذشته رشد کرده است. در این مقاله، پیشرفت های اخیر در سنتز، عامل دارکردن و کاربرد مزومتخلخل های سیلیسی در دارورسانی مرور شده است. در بخش های نخست، چگونگی سنتز به سه روش اصلی پیوندزنی، هم تراکمی و مزومتخلخل سیلیکات آلی تناوبی بررسی شده است. در بخش های بعدی، رویکردهای جدید در عامل دارکردن مزومتخلخل های سیلیکاتی در دارورسانی هوشمند توضیح داده شده است. در ادامه، مزایای استفاده از نانوذرات مزومتخلخل برای کاربردهای دارورسانی متفاوتی به طور خلاصه آورده شده است. مزومتخلخل های سیلیسی می توانند با توجه به نیازهای دارویی و بالینی با روش های شیمیایی متفاوتی طراحی و ساخته شوند. کانال های موجود در مزومتخلخل می تواند به عنوان محفظه ذخیره داروها عمل کرده و با سامانه های مختلف باز و بسته شوند و حامل هایی پاسخ گو به عوامل چندگانه را به وجود آورند. ترکیبات هوشمند، به وسیله عوامل شیمیایی یا زیستی مانند pH، دما، نور، میدان مغناطیسی و آنزیم تحریک می شوند که در این مقاله مروری، تمرکز روی نانومواد برپایه مزومتخلخل های سیلیسی است که پاسخ گو به این نوع عوامل هستند. چنین سامانه هایی باعث بهبود اثر درمانی در مقایسه با سامانه های مرسوم پیوسته می شوند. مزومتخلخل های سیلیسی با توجه به تنوع پذیری خود در دارورسانی خوراکی و موضعی و سایر بخش های درمانی استفاده می شوند.