خوانش پسا استعماری رمان «ختمی بنفش» اثر چیماماندا آدیچی

این مقاله به تحلیل تاثیر عناصر بومی فرهنگ قوم ایبوی نیجریه بر هویت زن ایبو در نیجریه ی استقلال یافته در رمان ختمی بنفش اثر چیماماندا آدیچی می پردازد. منتقدان فمینیست پسا استعماری مانند اسپیواک و هالووی برآنند که بدون به رسمیت شناختن عناصر ویژه ی فرهنگی زنان در کشورهای جهان سوم نمی توان تنها با روش های آکادمیک غربی، واقعیت مادی زندگی زن فرودست را بیان کرد و یا بازنمایاننده ی صدای فروخفته ی وی بود که، در اثر خشونت شناختی متون استعماری و در لابلای وقایع نگاشتهای رسمی، گنگ و ناپیداست. هالووی معتقد است که متن رمانهای زنان آفریقایی متنیست چندصدایی که با شیوه های برگرفته از فرهنگ بومی به ترسیم چندگانگی پیوستار فرهنگ پسا استعماری و هویت زنان آفریقایی می پردازد. یکی از این راهکارها را هالووی «به یادآوری» می نامد که از طریق آن خاطرات، اسطوره ها،و وقایع تاریخی در ساختار روایت در هم تنیده و گفتمانی ویژه خلق می شود که روایتهای استعماری و پدرسالار را به چالش می کشد. مقاله ی حاضر نقش راهکار «به یادآوری» در رمان ختمی بنفش در بازنمایی تاثیر عناصر فرهنگ ایبو در رشد شخصیت و گذار قهرمان رمان از نوجوانی به بزرگسالی را نشان می دهد. آدیچی به خوبی نشان می دهد که هویت زن در جامعه ی متکثر پسا استعماری خصلتی قطبیت یافته و تقابلی نداشته بلکه پیوستاریست از عناصر گونا گون فرهنگی دوران ماقبل استعمار، دوره ی استعمار، و عصر نوین.