پهنه بندی اراضی مستعد پخش سیلاب با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی فازی(مطالعه موردی: جنوب دشت کاشان)

کمبود بارندگی و همچنین نزول بارش هایی با شدت نسبتا زیاد در مدت کوتاه از ویژگی های مناطق خشک دنیا ازجمله ایران است که به وقوع سیلاب های عظیم و مخرب که هرساله موجب بروز خسارات جانی و مالی فراوان می باشد، منجر می گردد. مشکل کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا باعث شکننده شدن شرایط زیستی در این مناطق شده است. باتوجه به کاهش مداوم میزان سرانه آب و اهمیت تامین غذایی افراد جامعه، ضروری است که آب های سطحی به کمک روش هایی از جمله سد سازی و یا روش های تغذیه مصنوعی مهار گردند. در این تحقیق، هفت عامل شیب، نفوذپذیری سطحی، قابلیت انتقال آب در آبرفت، کیفیت آبرفت، کاربری اراضی، حجم رواناب و ضخامت لایه هوادار به عنوان عوامل موثر در مکان یابی مناطق مستعد پخش سیلاب و تغذیه مصنوعی جنوب دشت کاشان درنظر گرفته شدند. پس از تهیه لایه های رقومی موردنظر، با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی فازی وزن هرکدام از معیارها تعیین گردید. در نهایت نقشه های وزندار حاصل و با یکدیگر ادغام و نتایج آن نشان داد که پارامتر کاربری اراضی با وزنی معادل 22% بیشترین وزن را به خود اختصاص داده و به عنوان اولویت های اول در مکان یابی پخش سیلاب مطرح گردید. پارامترهای حجم رواناب، نفوذپذیری، شیب، عمق لایه هوادار، ضریب انتقال و کیفیت آبرفت به ترتیب اولویت های دوم تا هفتم را به خود اختصاص دادند.