تاریخ ذهنیت توسعه در غرب؛ از یونان باستان تا روزگار آستان

نویسنده با فرض فردیت تاریخی ذهنیت توسعه در هر جامعه، این ذهنیت را بیش از همه محصول بازی های تمایز و تضاد بزرگ رخداده در تاریخ آن جامعه می داند.[1] بر همین مبنا، استدلال نویسنده آن است که تاریخ ذهنیت توسعه در غرب فراتر از هر عامل دیگری، فرآورده پنج بازی تمایز و تضاد «یونانی/غیریونانی»، «مسیحی/غیرمسیحی»، «پیشامدرن/مدرن»، «ارتدوکس/رادیکال» و«مدرن/پست مدرن» بوده است. وی ضمن شرح انتقادی نقش این پنج بازی تمایز و تضاد در رسیدن تاریخ ذهنیت توسعه در غرب به محتوا و شکل کنونی خود، در ادامه، بر آن است که بازی تمایز و تضاد هم اکنون جاری «مدرن/پست مدرن» نیز، نه باعث مرگ ذهنیت توسعه که منجر به نامیرایی و ناتمامیت تاریخی آن می شود چراکه به زعم نویسنده، «جریان پساتوسعه گرایی» (به مثابه فرآورده بازی تمایز و تضاد «مدرن/پست مدرن»)، نه بدیل «جریان توسعه گرایی» که در اصل خود جزئی از میدان ذهنیت در حال قبض و بسط توسعه در غرب بوده و رشد پساتوسعه گرایی زمینه را برای ظهور «ادبیات منطقی توسعه» در بازاندیشی های آینده، دست کم در سطح تئوری هموار خواهد نمود.