ریز رخساره ها، مدل رسوبگذاری و لیتواستراتیگرافی سازند قم، در ناحیه میانه- بستان آباد

در ناحیه میانه – بستان آباد 7 برش چینه شناسی از سازند قم به سن میوسن (اکیتانین – بوردیگالین) ، مورد مطالعه قرار گرفت. این سازند که در جنوب و جنوب شرق منطقه (حوالی میانه در برش های سلیمانلو، بالش کندی، گندوقی و داداشی) عمدتا دارای سنگ شناسی کربناته بوده و در بخش شمال غربی آن (حوالی بستان آباد در برش های ینگه جه، برنج آباد و ارشتناب) متشکل از رخساره های تخریبی است؛ که به سبب افزایش نرخ تامین رسوبات از خشکی به حوضه رسوبی، از سمت میانه به طرف بستان آباد ضخامت این سازند افزایش می یابد. بر اساس مطالعات چینه شناسی، این سازند در قاعده با ناپیوستگی به رسوبات قدیمی تر با سنین متفاوت را پوشانده، و در راس به ناپیوستگی موجود در مرز چینه شناسی با سازند قرمز بالایی منتهی می شود. با توجه به مطالعات رسوب شناسی در ناحیه، مدل رسوب گذاری این سازند یک شلف کربناته لبه دار با زون های مختلف از قبیل جزر و مدی، لاگون، سدی، کم عمق دریای باز، شیب و حوضه است. عمق حوضه رسوبگذاری به طرف شمال غرب افزایش می یابد. رسوبات توربیدایتی، مربوط به محیط جلوی دلتا، در بخش شمال غرب ناحیه مورد مطالعه از این سازند احتمالا به سبب رژیم تکتونیکی کششی حاکم بر حوضه رسوبی در زمان رسوبگذاری و یا هورست و گرابن های ناحیه و عملکرد گسل ها، دارای ضخامت زیاد و غیر عادی هستند. مطالعات زمین شناسی نفت حاکی از گسترش سنگ مخزن خوب در کل ناحیه و گسترش سنگ پوشش بیشتر در شمال غرب ناحیه مورد مطالعه بوده است. مطالعات ژئوشیمیایی عدم پتانسیل مناسب از لحاظ سنگ منشاء و تولید هیدرو کربوری در این سازند را نشان می دهد.