اثر مقایسه ای تراکم در نژادهای تک جنسی و دوجنسی زنبور Lysiphlebus fabarum، بر سوپرپارازیتیسم روی شته سیاه باقلا Aphis fabae

درگذشته سوپرپارازیتیسم در میان پارازیتوئیدهای انفرادی به عنوان یک رفتار ناسازگار شناخته میشد، درحالیکه سوپرپارازیتیسم میتواند در شرایطی یک پدیدهی مطلوب باشد. به منظور تعیین اثر تراکم زنبور پارازیتوئید Lysiphlebus fabarum (Marshall) (Hym.: Braconidae) بر میزان سوپرپارازیتیسم، 40 پورهی سن دوم شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli، به طور جداگانه در اختیار تراکمهای مختلف (1، 5، 10، 15، 20 و 30) نژادهای تک جنسی و دوجنسی زنبور قرار گرفتند. بعد از 24 ساعت، زنبورها حذف شدند و بعد از 5/2 روز شته ها تشریح و تعداد لارو زنبورها شمارش شدند. به منظور بررسی روند حذف لاروهای رقیب، آزمایش بالا تکرار و شته ها در روزهای 5/2، 5/3 و 5/4 تشریح شدند. مطابق با نتایج بهدست آمده، در هر دو نژاد، تراکم متفاوت زنبور منجر به اختلاف معنیدار در تعداد لاروهای موجود در شته های پارازیته شد. مقایسهی تعداد لاروها، در تراکمهای مختلف نشان داد که در تراکمهای یک، 5 و 10 در نژاد دوجنسی به طور معنی داری تعداد بیشتری لارو نسبت به نژاد تک جنسی شمارش شد. در مقابل در تراکم 30، ماده های تک جنسی به نسبت میزبانهای خود را به تعداد بیشتری سوپرپارازیته کردند. در خصوص روند حذف لاروهای رقیب، در نژاد دوجنسی در تراکمهای 5، 20 و 30 همراه با گذشت زمان، حذف لاروهای رقیب مشاهده شد. در نژاد تک جنسی در هیچ یک از تراکمها تفاوت معنی داری در تعداد لارو بین سه روز تشریح مشاهده نشد. با تعیین نسبت مناسب زنبور به میزبان، نتایج تحقیق حاضر میتواند در پرورش انبوه دو نژاد L. fabaum مورد استفاده قرار گیرد.