مراحل تربیت قرآنی از منظر علامه طباطبائی در تفسیر المیزان

دیدگاه علامه طباطبائی درباره معرفی جایگاه تربیتی قرآن و چگونگی تاثیرگذاری آن در سیر تکاملی انسان، قابل تامل است و برای تقویت هرگونه تربیت با محوریت قرآن لازم به نظر می رسد. درحالی که پژوهشی با تمرکز بر نگاه تفسیری این قرآن شناس معاصر و با نگاه مرحله ای به تربیت قرآنی نپرداخته است. این چارچوب می تواند چشم انداز فعالیت های تربیتی قرآن محور را تا حدی روشن تر کند. در این پژوهش، برخی از اندیشه های تفسیری علامه طباطبائی، با هدف صورتبندی مراحل تربیت قرآنی مدنظر قرار گرفته و در این زمینه، از روش «تحلیل زبان فنی رسمی با تاکید بر سیاق» استفاده شده است. یافته اصلی این پژوهش بسط چهار مرحله بیدارگری (موعظه)، درمانگری (شفا)، هدایتگری (هدی)، و رحمت گری (رحمت) برای تربیت قرآنی، قابل برداشت از دیدگاه علامه طباطبائی با محوریت آیه 57 سوره «یونس» است. علاوه بر این، تاکید بر شان هدایتی قرآن و حالت ایجابی آن، نقش زمینه ای و حالت سلبی مراحل اول و دوم، و هدف گونه دیدن مرحله رحمت گری، جایگاه هر مرحله را ترسیم می کند. تحلیل این مراحل نشان می دهد که پالایش درونی مقدم بر پالایش اعمال بیرونی است. زندگی سعادتمندانه انسانی در پرتو این مراحل، در ارتباط با قرآن محقق می شود.