ارزیابی سیاست نوع وثیقه در ارزش اعتباری شرکت ها و جیره بندی وام:رویکرد جفت و جورسازی امتیاز

جهش نسبت مطالبات معوق بانکها در سالهای اخیر همزمان با افزایش قیمت سهام در بورس موجب تغییر نگرش مدیران اعتبارات بانک ها به سمت وثیقه های نقدشونده مانند سهام، برای اعطای تسهیلات شده است. هدف مدیران بانک برای تغییر در سیاست نوع وثیقه جذب شرکت هایی با ارزش اعتباری بالاتر و در نهایت کاهش جیره بندی اعتبارات برای این شرکتها است. در این مقاله با استفاده از روش جفت و جورسازی با امتیازدهی (PSM) به بررسی اثر سیاست تغییر در نوع وثیقه شامل ارزش اعتباری شرکتها و جیره بندی اعتبارات به عنوان متغیرهای نتیجه می پردازیم. اطلاعات استفاده شده شامل پایگاه داده مشتریان حقوقی یکی از بانکهای کشور در سال 91-92 است. اولین متغیر نتیجه ارزش اعتباری شرکت است. متغیر نتیجه دوم نسبت تسهیلات داده شده به هر شرکت به کل تسهیلات بانک به عنوان یک نشانگر از وجود جیره بندی اعتبارات در بانک است. متغیر آزمایش یا برنامه نوع وثیقه براساس نقدشوندگی و غیرنقدشوندگی است. بنابراین گروه کنترل گروهی است که دارای وثیقه غیرنقدشونده مانند وثیقه ملکی یا ماشین آلات و تجهیزات است و گروه برنامه شرکت هایی هستند، که دارای وثیقه نقدشونده مانند سهام شرکتها، سپرده ها و ضمانتنامه است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که تغییر در سیاست نوع وثیقه باعث جذب شرکتهایی با ارزش اعتباری بالاتر نشده است. همچنین سیاست چرخش به سمت وثیقه نقدشونده باعث کاهش جیره بندی اعتباری برای شرکتهایی شده است که وثایق نقد شونده دارند.