مقایسه کارایی معیارهای ارزیابی عملکرد مبتنی بر تئوری فرامدرن پرتفوی در رتبه بندی پرتفوی های انتخابی بر اساس مدل ماتریس شبکه

هدف پژوهش حاضر رتبه بندی پرتفوی های انتخابی بر اساس مدل ماتریس شبکه با استفاده از معیارهای فرامدرن پرتفوی و بررسی میزان کارایی این معیارها به منظور شناسایی کارآمدترین معیار برای بازار سرمایه ایران است. بدین منظور معیارهای نسبت چشم انداز، سورتینو و امگا بر روی پرتفوی ها محاسبه و رتبه بندی های مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. از آنجا که آزمون های کولوگروف – اسمیرنوف و شاپیرو- ویلک نرمال بودن توزیع پرتفوی های مدل شبکه را تایید نمی کند، با کمک آزمون های ناپارمتری اسپیرمن و فریدمن مشخص گردید که بین رتبه بندی های انجام شده همبستگی معناداری دیده نمی شود و رتبه بندی حاصل از معیارهای مذکور، تفاوت معناداری با هم ندارند.
لذا جهت بررسی میزان کارایی معیارها، عملکرد پرتفوی های انتخابی براساس مدل شبکه، در یک دوره 5 ساله (از سال 87 تا91) ارزیابی شده و در یک دوره 2 سال (از سال 92 تا 93) نتایج این ارزیابی، بررسی گردید. بدین منظور ابتدا ضریب هبمستگی اسپیرمن بین رتبه بندی های اولیه و نتایج واقعی مورد بررسی قرار گرفت و سپس با ایجاد دو پرتفوی ابتکاری، میزان کارایی رتبه بندی ها در تشخیص کلی رتبه واقعی و نیز رتبه های برتر مورد سنجش قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد معیار نسبت چشم انداز، بهترین کارایی را برای رتبه بندی پرتفوی ها نسبت به معیارهای سورتینو و امگا دارد.