اعتباریابی مقیاس نگرش نسبت به علم در بین دانش آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان

هدف اساسی این پژوهش، ارائه مقیاسی فارسی برای اندازه گیری نگرش نسبت به علم در بین دانش آموزان دوره متوسطه است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان رشته های علوم تجربی و ریاضی فیزیک سال دوم دبیرستان شهر اصفهان در سال تحصیلی 90-89 بوده است که تعداد 300 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی و ابزار مورد استفاده در این پژوهش، ترجمه فارسی مقیاس نگرش نسبت به علم (STAQ) بوده است. داده ها با نرم افزار spss نسل شانزده تحلیل شدند. ضریب پایایی آلفای کرونباخ برای این مقیاس 84/0محاسبه شد. نتایج تحلیل عاملی گویه های مقیاس بیانگر این بود که بیش از 8/35 درصد واریانس نمرات کل با این مقیاس تبیین می شد. پس از چرخش عوامل، پنج عامل جذابیت علم، کلاس/ معلم، تلاش های خودانگیخته، اضطراب نسبت به علم و الگوی خانواده شناسایی شدند. بنابراین نشان داده شد که مقیاس چند بعدی است و ابعاد آن از روایی و پایایی مناسبی برای سنجش نگرش نسبت به علم برخوردارند. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که میان جنسیت دانش آموزان و نگرش آنان نسبت به علم تفاوت معناداری وجود ندارد. ولی در عامل سوم (تلاش های خودانگیخته) این تفاوت معنادار بود و دانش آموزان دختر میانگین بالاتری نسبت به دانش آموزان پسر داشتند.