تحلیل فنی-اقتصادی اثر بازتوانی و ارتقاء نیروگاه های حرارتی در ایران

هدفمندسازی یارانه ها و روند آزاد سازی بازار انرژی و نیز معیارهای تعیین شده جهت کیفیت انرژی تحویلی به مصرف کنندگان، لزوم بازنگری در ساختار تولید انرژی در کشور را تبیین می نماید. در این میان نیروگاه های حرارتی با تولید 85% برق مصرفی کشور بیشترین سهم تولید این محصول مهم را بر عهده دارند. با در نظر گرفتن ظرفیت قابل ملاحظه نیروگاه های بخاری و گازی در میان نیروگاه های حرارتی و اینکه ظرفیت عمده این دسته از نیروگاه ها در جهت برآورد معیارهای قانون هدفمندسازی یارانه ها نیستند، نگاه تغییر ساختار این دسته از نیروگاه ها و امکان ارتقاء آنها اهمیت ویژه ای خواهد داشت. در این مقاله با توجه به دو روش اصلی در نظر گرفته شده در تغییر ساختار نیروگاه های حرارتی، به شناسایی نیروگاه های حایز شرایط جهت تغییر پرداخته شده است. نتایج با توجه به پارامترهای مهم اقتصادی نظیر هزینه برق تولیدی، نرخ بازگشت سرمایه، فایده بر هزینه، بهره سالیانه و . . . در اثر این تغییرات مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. در این میان تخمین میزان تغییرات در نیروگاه های هدف از لحاظ خصوصیات فنی و اقتصادی در تصمیم گیری ها نقش موثری خواهند داشت که در این مقاله با در نظر گرفتن ویژگی های نیروگاه های موجود و پتانسیلهای آنها به اعمال تغییرات پرداخته شده است. از دیگر مسایل مهم که با در نظر گرفتن مباحث طرح شده به آن پرداخته شده است، اثر تغییرساختار بر راندمان میانگین، ظرفیت و بهای میانگین برق تولیدی نیروگاه های حرارتی کشور است که می تواند پارامتر موثری در تصمیم گیری های آتی باشد.