بررسی عوامل انسانی مرتبط با بروز سوانح ترافیکی منجر به فوت در استان ایلام در سال 1391

سوانح ترافیکی دومین علت مرگ و میر و مصدومیت و نخستین عامل از دست رفتن عمر در ایران است. این مطالعه با هدف شناسایی ویژگی های انسانی مرتبط با وقوع سوانح ترافیکی در استان ایلام انجام شد.
داده های مربوط به سوانح ترافیکی استان ایلام طی مطالعه مقطعی(توصیفی-تحلیلی) به روش سرشماری در دوره یک ساله(1391) مورد آنالیز قرار گرفت. این داده ها بر اساس فرم کام 114 و توسط کارشناسان راهنمایی و رانندگی با حضور در صحنه تصادف جمع آوری شده بود. پس از بررسی و آماده سازی، داده ها وارد نرم افزارvol.13 STATA شده و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش: مجموع 2314 سانحه ترافیکی مورد بررسی قرار گرفت رانندگانی که دچار سانحه شده بودند 3317 نفر مرد(88/96 درصد) و 107 نفر زن(13/3 درصد) بودند. میانگین سنی رانندگان(83/10±33/36) بود. بیشترین فراوانی تصادفات در گروه سنی 21 تا 30 سال(5/36 درصد) و کمترین در گروه سنی 71 تا 80 سال با(3/0 درصد) بود. بین سن راننده، تحصیلات راننده، استفاده از کمربند ایمنی، گواهینامه رانندگی، علل انسانی و سوانح ترافیکی منجر به مرگ یا مصدومیت رابطه آماری معنی داری دیده شد(0.05>P). شانس تطبیق شده برای سوانح ترافیکی منجر به مرگ یا مصدومیت در عدم استفاده از کمربند ایمنی 70/4 برابر بیشتر از استفاده از کمربند ایمنی بود و شانس تطبیق برای سوانح ترافیکی منجر به مرگ یا مصدومیت در عدم رویت گواهینامه رانندگی 9/2 برابر بیشتر از گواهینامه پایه یک بود(P<0.05).
آموزش و الزام رانندگان به رعایت قوانین و مقررات رانندگی و استفاده از کمربند ایمنی می تواند در تعدیل حوادث ترافیکی منجر به مرگ یا مصدومیت نقش به سزایی داشته باشد.