پهنه بندی خطر زمین لغزش در ارتفاعات بینالود به روش بیزین (مسیر جاده ترانزیتی جدید طرقبه- درود)

زمین لغزش یکی از انواع مخرب فرسایش در دامنه ها است که موجب ایجاد خسارتهای مالی و جانی در جاده ها می شود. شناسایی عوامل موثر در وقوع زمین لغزش و تهیه نقشه پهنه بندی خطر یکی از ابزارهای اساسی جهت مدیریت و کاهش خسارات احتمالی محسوب می گردد. در این تحقیق سعی شده است مخاطره زمین-لغزش در مسیر جاده پیشنهادی طرقبه- درود با استفاده از روش بیزین پهنه بندی گردد، تا بدین وسیله بتوان از بسیاری از مخاطرات جانی و مالی پیشگیری کرد. لذا با جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پراکندگی لغزش ها در منطقه، ضمن تهیه نقشه پراکندگی زمین لغزش ها، به تهیه 13 لایه اطلاعاتی شامل: درجه شیب، جهت شیب، شکل شیب، ارتفاع، کاربری اراضی، زمین شناسی، فاصله از جاده، فاصله از آبراهه، فاصله از گسل، شاخص توان آبراهه، شاخص حمل رسوب، خاک و پهنه های بارش منطقه در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی اقدام گردید. با استفاده از تئوری احتمالاتی بیزین ارتباط هر یک از عوامل و نقاط لغزشی تعیین و وزن طبقه های هر عامل مشخص شد. نهایتا نقشه های پهنه بندی خطر زمین لغزش با 14 رویکرد استفاده از تمام عوامل موثر و حذف تک تک عوامل، با استفاده از تئوری بیزین برای منطقه مورد مطالعه تهیه شده است. در نهایت میزان دقت و صحت نقشه ها با استفاده از منحنی ROC و 30% نقاط لغزشی صورت گرفت. در نهایت مشخص گردید که دقت مدل احتمالاتی تهیه شده با رویکرد یازدهم مدل سازی؛ (حذف عامل فاصله از گسل) ، در منطقه 5/86% (خیلی خوب) برآورد گردید. با استفاده از نقشه ارائه شده می توان مناطق ناپایدار را شناسایی و در اجرای برنامه های عمرانی و بخصوص احداث راه به آن استناد نمود.