اثر نظارت و بازرسی در استقرار و تقویت فرهنگ پاسخگویی

نظارت و کنترل یکی از وظایف اصلی مدیریت محسوب می گردد، بطوریکه بدون توجه به این جزء، سایر اجزاء مدیریت شامل برنامه ریزی، سازماندهی و هدایت نیز ناقص بوده و تضمینی برای انجام درست آن وجود ندارد. سازمانی که مورد بازرسی قرار نگیرد روز به روز به ضعف و نابودی می رود و اثر بخشی ان مورد سوالی قرار می گیرد، بالعکس، سازمانی که اصولی بازرسی بر آن اعمال شود آن نارسایی ها وجود داشته باشد وجود بازرسی منظم آن ضعف را برطرف خواهد نمود. همچنین دستگاه های حکومت اگر خود را به پاسخگویی موظف ندانند، اثرات نامطلوبی بر جامعه از خود بر جای خواهد گذاشت و در مسیر عدم مشارکت و خود رایی خواهد افتاد و ارباب رجوع را صرفا موظف به اطاعت می دانند. در نتیجه باعث می شود که مردم از حکومت دلسرد و با آن همکاری و همیاری نداشته باشند. باید پاسخگوی به عنوان یک فرهنگ عمومی در جامعه ظاهر شود و هر شهروند بدون هیج گونه دغدغه ای در جهت اصلاح بتواند از مسولان حکومتی توضیح بخواهد. این پژوهش بر اساس داده های جمع اوری شده در روند زمانی سال 1385 الی شهریور 1386 از نمونه ای متشکل از 141 نفر از مدیران و کارشناسان سازمان بازرسی کلی کشور، و بر اساس آزمون رگرسیون انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که نظارت و بازرسی بر پاسخگویی و مولفه های آن نظیر پاسخگویی سازمانی، پاسخگویی قانونی، پاسخگویی حرفه ای و پاسخگویی سیاسی تاثیر دارد. و اعمال نظارت بر سازمان به نحوقابل ملاحظه ای بر بهبود عملکرد و تحقق اهداف آن یاری می رساند.