بررسی اخلاق و حقوق شهروندی و ارتباط آن با گردشگری پایدار

گردشگری و اخلاق شهروندی علوم بین رشته ای محسوب می گردند. گردشگری، علمی بین رشته ای است که جهت پایداری آن نه تنها نیازمند کاربست حوزه های مختلف علوم تجربی است، بلکه گردشگری پایدار صرفا زمانی متحقق خواهد شد که مولفه های اخلاق کاربردی نیز در نظر گرفته شود. اخلاق شهروندی نیز یکی از مولفه های اصلی ایجاد گردشگری پایدار است. این حوزه پژوهش که زیرمجموعه اخلاق کاربردی محسوب می گردد، هر نوع کنش و واکنش جامعه انسانی را بررسی و تاثیر آن را بر فاکتورهای مهم زیست انسانی تبیین می کند. بدون به کارگیری اخلاق شهروندی هر نوع تلاش جهت تحقق گردشگری پایدار بی معناست. مفاهیم زیادی اخلاق شهروندی و گردشگری پایدار را با هم قرین می سازد، لکن دو اصل عدالت و امنیت به عنوان چارچوب اولیه توریسم پایدار ارتباط بین اخلاق شهروندی و گردشگری پایدار را بیش از پیش نمایان می سازد. ضرورت پژوهش حاضر این است که اولا کشور ایران یکی از پتانسیل های مهم گردشگری تاریخی، مذهبی، فرهنگی و پزشکی در منطقه و جهان است؛ ثانیا امروزه این صنعت یکی از منابع مهم درآمدزایی دولت ها به شمار می رود و از این رهگذر کشور ما می تواند تغییر رویکردی نسبت به منبع اصلی درآمد، یعنی انرژی های فسیلی به سمت گردشگری داشته باشد. هدف از این پژوهش تاکید بر چارچوب های اخلاقی گردشگری پایدار با تبیین دو مفهوم عدالت و امنیت است. از نتایج این پژوهش می توان به نقش و کارکرد الزامات اخلاقی در گردشگری پایدار اشاره نمود. این پژوهش در چارچوب اخلاق کاربردی و به صورت بین رشته ای تنظیم گشته و از روشی اسنادی تحلیلی پیروی نموده است.