نگاهی نو به مسئله کرد در خاورمیانه

کردها جزء اقوام اکولوژیک منطقه و بزرگترین قوم بدون دولت در خاورمیانه (به استثنای ایران) به-شمار می روند. این بارزه مسائل اساسی را در یک سده ی گذشته موجب شده و جغرافیای خون را بر پهنه ی جغرافیایی آنان حاکم ساخته است. انفال و حلبچه در عراق تا وقایع درسیم و 000، 40 هزار کشته در ترکیه تنها برجسته ترین نمادهای وضعیت ناهموار حاکم بر جغرافیای کرد می باشند که نتیجه سیاست در سده ی گذشته هستند. روشن است ورود اندیشه های مدرنیته و در صدر آنها ناسیونالیسم و دولت ملی مدرن که تمرکز قدرت و جغرافیای یکدست را بهترین گزینه برای دولتی مدرن، مقتدر، پیشرفته و دموکراتیک می دانست، نقش اصلی را در این زمینه ایفا کرده است. داده های پژوهش حاضر که برگرفته از بخشی از رساله دکتری است، به شیوه کتابخانه ای (داخلی و خارجی) فراهم و در مرحله بعد، به روش توضیحی/تحلیلی به تحلیل آن ها اقدام شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که سیاست (دیالکتیک) داخلی ترکیه نسبت به جغرافیای کرد سیاست خارجی این کشور را هدایت و حتی سیاست جغرافیای پیرامون نزدیک را نیز تحت تاثیر و در مواقعی جهت داده است. این امر پیچیدگی خاصی بر مسئله کرد حاکم ساخته به گونه ای که حل دموکراتیک آن را دور از دسترس قرار داده و زمینه برای دست یابی به جغرافیای صلح را تا حدودی سخت کرده است. در پایان برای خروج از این وضعیت و تحقق جغرافیای صلح، سیاست اکولوژیک پیشنهاد شده است که توجه به بارزه های جغرافیای تفاوت را در دستور کار سیاست داخلی قرار داده و استدلال می شود که در مرحله بعد قادر است سیاست خارجی را به سمت صلح هدایت و به جای توازن جامع یک طرفه که از بعد منفی برخوردار است، اشتراک همه جانبه را سبب و جغرافیای صلح را عملی سازد.