اثرات تنش شوری بر وزن خشک و غلظت عناصر غذایی پرمصرف دو رقم زیتون

به منظور ارزیابی اثرات شوری بر رشد و غلظت عناصر غذایی پرمصرف در دو رقم زیتون، آزمایشی گلخانه ای با پنج سطح شوری در بستر کشت بدون خاک انجام شد. در این آزمایش، نهال های یک ساله ارقام زیتون زرد و میشن، به مدت 5 ماه تحت 5 سطح شوری صفر، 4، 8، 12 و 16دسی زیمنس بر متر ناشی از کلرور سدیم قرار گرفتند. تیمار شوری 16 دسی زیمنس بر متر، وزن خشک کل ارقام میشن و زرد را به ترتیب 63 و 85 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. کاهش 25 درصدی عملکرد نسبی وزن خشک کل در رقم میشن و زرد به ترتیب در شوری های 7 و 6/3 دسی زیمنس بر متر اتفاق افتاد. شوری باعث کاهش معنی داری در غلظت عناصر پر مصرف و افزایش معنی دار غلظت سدیم و کلر در ریشه و برگ هر دو رقم شد. شوری 16 دسی زیمنس بر متر، غلظت سدیم در برگ و ریشه را به ترتیب 1660و 679 درصد، و غلظت کلر در برگ و ریشه را به ترتیب 1069 و 506 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. در کلیه سطوح شوری، غلظت سدیم و کلر در برگ های رقم زرد به طور معنی داری بیشتر از رقم میشن بود. این نتایج نشان می دهد که رقم میشن به واسطه استفاده از سازوکار تدافعی ایجاد محدودیت در جذب و انتقال سدیم به بخش های هوایی و نیز حفظ سطح مناسبی از پتاسیم در برگ، از تحمل به شوری بالاتری در مقایسه با رقم زرد برخوردار است و می توان از آن به عنوان یک رقم متحمل یاد کرد.