بسط منحنی های شکنندگی برای سازه های پیش ساخته بتنی

روش های متنوعی برای ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای ساختمان ها وجود دارد که از نظر هزینه و دقت متفاوت می باشند. در این بین منحنی های شکنندگی که احتمال خسارت سازه ای را به عنوان تابعی از مشخصه های حرکت زمین و پارامترهای طراحی در نظر می گیرند متداول تر هستند. این منحنی ها درصد احتمال فراگذشت پاسخ سازه از حد مجاز عملکردی را در شدت های متفاوت زمین لرزه بیان می کنند. در این تحقیق، ساختمان های قدیمی بتنی با پانل های پیش ساخته که در آذربایجان شرقی واقع شده اند مورد بررسی قرار گرفتند. در مدل سازی و تحلیل مدل های سازه، از نرم افزار SAP استفاده شد. منحنی های شکنندگی برای این سازه ترسیم و تاثیر عملکرد انواع اتصالات پانل ها بر احتمال آسیب این ساختمان ها بررسی گردید. زمانی که سازه تنها دارای اتصالات قائم می باشد، مقدار PGA متناظر با فراگذشت از سطح آسیب جزئی، برابر باg 03/0 است. برای حالت آسیب متوسط، آسیب اصلی و آسیب شکست این عدد به ترتیب برابر g05/0، g07/0 و g10/0 برآورد گردید. در حالت استفاده همزمان از اتصالات قائم و افقی، مقدار PGA برای چهار حالت آسیب جزئی، آسیب متوسط، آسیب اصلی و آسیب شکست، به ترتیب برابر g25/0، g46/0، g7/0 و g1/1 می باشد. نتایج نشانگر آن هستند که هرچه سطح آسیب بالاتر می رود، اختلاف بین PGAمتناظر با گذشت از آن سطح آسیب، برای سازه با و بدون اتصال افقی بیشتر می شود و در شتاب های بالا این اختلاف محسوس تر است.