باز آفرینی ادبیات داستانی ایران در ادبیات دراماتیک جهان با نگاه ویژه به قاضی حمص، دیوان بلخ و دلپاتس (سندبادنامه) در تاجر ونیزی ویلیام شکسپیر

بازآفرینی ادبیات داستانی ایران در ادبیات دراماتیک جهان با نگاه ویژه به قاضی حمص، دیوان بلخ و دلپاتس (سندباد نامه) در تاجر ونیزی ویلیام شکسپیر
چکیده
ادبیات کلاسیک ایران درطول سالیان و قرن های متوالی، باعث تحول در ادبیات جهانی شده و همواره از سوی بسیاری از نویسندگان در سطح جهانی مورد استقبال و اقتباس قرار گرفته است. بنابر نظریه بینامتنیت، متون نه تنها از گذشته خود جدا نیستند بلکه با مناسبات فرهنگی و ادبی گذشته نیز درگیرند. به عبارت دیگر متن در خلا به وجود نمی آید بلکه آن را در درون یک متن بزرگ تر مطالعه می کنیم. در این راستا بررسی ادبیات داستانی ایران در ادبیات دراماتیک جهان، جایگاه الگوپذیری از ساختار و محتوا را مطرح کرده است. حال با توجه به قدمت تاریخی و تمدنی ادبیات داستانی ایران، در این پژوهش، نقش ادبیات داستانی ایران بر تفکر و شیوه پرداخت شکسپیر در تاجر ونیزی و تاثیر بر او بررسی شده است. این پژوهش به روش توصیفی کیفی و تحلیل محتوا صورت گرفته و یافته هایش حاکی از آن است که تاجر ونیزی اثری از ویلیام شکسپیر نوعی اقتباس و بازآفرینی از داستان قاضی حمص یا همان دیوان بلخ، از داستان های شفاهی ایران، بوده که بعدها توسط صبحی مهتدی مکتوب شده است.