مقایسه آبنمود واحد لحظه ای نش، ژئومورفولوژیک و ژئومورفوکلیماتیک در برآورد مشخصات هیدروگراف سیلاب (مطالعه موردی: حوزه آبخیز منشاد)

از جمله کاربردهای مدل های بارش - رواناب، تعیین رفتار هیدرولوژیک حوزه آبخیز و شبیه سازی جریان برای طراحی سازه های آبی و بخصوص ارزیابی تاثیر عملیات اجرا شده بر رژیم جریان است. با توجه به مشکل کمبود و نقص آمار هیدرومتری در اکثر حوزه های آبخیز کشور، نیاز به استفاده از مدل های هیدرولوژیک ساده و مناسب و توسعه آن ها در حوزه های آبخیز فاقد ایستگاه از موارد ضروری است. در این زمینه روش های متعددی پیشنهاد شده است. تحقیق حاضر، با هدف مقایسه دقت، صحت و درجه اطمینان روش های آبنمود واحد لحظه ای ژئومورفولوژیک، ژئومورفوکلیماتیک و نش در برآورد مشخصات آبنمود رواناب خروجی حوزه آبخیز منشاد انجام شده است. به این منظور، شش واقعه رگبار و سیل متناظر، با به کارگیری آمار دبی و بارش منطقه تعیین شد. پس از محاسبه پارامترهای مورد نیاز روش های مورد تحقیق، شامل خصوصیات مورفومتریک حوزه و ویژگی های سیلاب های انتخابی، آبنمود رواناب خروجی در هر روش، برای هر واقعه مشخص گردید. بررسی و ارزیابی هیدروگراف ها با به کارگیری شاخص های میانگین خطای نسبی، مجذور میانگین مربعات خطا و ضریب نش ساتکلیف، موید کارایی بالاتر روش نش در برآورد دبی اوج، با درصد خطای 75/23، زمان تا اوج با درصد خطای 21/28 و شکل کامل هیدروگراف، با ضریب کارایی 4/0، نسبت به سایر روش ها می باشد. این روش در برآورد مقادیر واقعی حجم سیل نیز با درصد خطای90/9، قابلیت بالایی داشته است. بنابراین روش نش در منطقه مورد مطالعه، نسبت به دو روش دیگر از کارایی بیشتری برخوردار است.