بررسی جذب، انباشتگی و مقاومت به آنتیموان در گیاه Tanacetum polycephalum

آنتیموان از عناصر غیرضروری برای جانداران می باشد که دارای اثرات سمی متفاوتی در گیاهان است. با این حال برخی گیاهان می توانند با غلبه بر اثرات سمی آنتیموان، آن را جذب و در بافت های خود انباشته کنند. یکی از این گیاهان Tanacetum polycephalum می باشد. در این تحقیق، این گیاه از خاک های آلوده به آنتیموان مغانلو زنجان جمع آوری گردید که بالاترین مقدار آنتیموان در بخش هوایی این گیاه برابر با 8/127 میلی گرم بر کیلوگرم بود. نتایج حاصل از کشت این گیاه در شرایط پرلیت نشان داد که با افزایش غلظت آنتیموان در محلول غذایی وزن خشک ریشه و ساقه کاهش یافت و این کاهش در ریشه شدیدتر بود. مقدار آنتیموان در ریشه و بخش هوایی نیز با افزایش غلظت این عنصر در محیط کشت افزایش یافت. در تیمار 100 میلی گرم در لیتر مقدار عنصر در بخش هوایی برابر با 7/1697 میلی گرم بر کیلوگرم بود، در حالی که مقدار آنتیموان انباشته شده در ریشه بیشتر بود. همچنین با افزایش غلظت آنتیموان در محلول غذایی مقدار کلروفیل a و b کاهش یافت. در تیمارهای بالاتر از 5 میلی گرم در لیتر نسبت کلروفیل a به b افزایش یافت. همچنین مقدار کاروتنوئیدها و فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز نیز با افزایش غلظت آنتیموان در این گیاه افزایش یافت. در مجموع با توجه به نتایج حاصل می توان گفت گیاه Tanacetum polycephalum دارای مقاومت و قابلیت جذب نسبتا بالایی برای آنتیموان می باشد و می تواند این عنصر را در بخش های هوایی خود انباشته کند؛ بنابراین می تواند برای پاکسازی مناطق آلوده به آنتیموان استفاده شود.