نقش دلبستگی به خدا و حمایت اجتماعی در فشار عصبی پس از آسیب (PTSD) در مادران

فشار عصبی پس از آسیب (PTSD) مجموعه ای از نشانه های بیماری است که به طور مستمر و مکرر و پس از تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب زا (تروماتیک) روی می دهد. عوامل متعددی ممکن است در شدت این نشانه ها نقش داشته باشند.
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش دلبستگی به خدا و حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی شدت این نشانه ها انجام شد. همچنین دو متغیر سن و زمان سپری شده از آسیب به عنوان عوامل احتمالی تاثیرگذار مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دریافت کننده خدمات بهزیستی و توانبخشی در شهر تهران و نمونه آماری در برگیرنده 103 نفر از همین مادران بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای به کار رفته در پژوهش عبارت بودند از: چک لیست علائم PTSD، پرسشنامه دلبستگی به خدا و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده. همچنین به منظور دریافت اطلاعات جمعیت شناختی از یک پرسشنامه محقق ساخته نیز استفاده شد. از رگرسیون گام به گام برای تحلیل داده ها استفاده شد.
نتایج نشان داد که دلبستگی ایمن به خدا و حمایت اجتماعی از سوی دوستان پیشگویی کننده علائم فشار عصبی پس از آسیب هستند. همچنین مشخص شد که متغیرهای سن و مدت زمان سپری شده از آسیب رابطه معناداری با متغیر ملاک ندارند
به نظر می رسد عوامل معنوی و اجتماعی با کارکردهای چندگانه خود می توانند تا حد زیادی در کاهش نشانه های فشار عصبی پس از آسیب موثر باشند.