مقایسه فاکتور انباشتگی زیستی فلزات سنگین در دو گونه ماهی کپورچه (Carassius gibelio) و اردک ماهی (Esox lucius) تالاب

امروزه مطالعه در مورد جذب فلزات سنگین در موجودات آبزی به دلیل افزایش این فلزات در اثر فعالیت های انسانی و سرازیر شدن آن به محیط های آبی تشدید شده است. درک اثرات سمی فلزات بر ماهیان مشکل است به این دلیل که ماهیان مهاجرت طولانی دارند، بنابراین غلظت و طول دوره در معرض قرار گرفتن به فلزات، در سیکل زندگی ماهیان متفاوت می باشد. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه فاکتور انباشتگی زیستی فلزات (کادمیوم، مس، روی، سرب و کروم) در بافت های دو گونه ماهی تالاب انزلی در دو ترازهای مختلف غذایی بوده است. بدین منظور نمونه برداری از تالاب انزلی در تابستان 1388 صورت پذیرفت. با توجه به مقایسه فاکتور تجمع زیستی کمترین BAF در کپور چه بزرگ با تراز غذای همه چیزخواری مربوط به بافت ماهیچه (141 ،Cd=190Pb= ، 554 ،Cu =291 (Cr = به استثناء فلز روی در بافت ماهیچه کپور چه (Carassius gibelio) کوچک با 1022= BAF و در اردک ماهی (Esox lucius) با تراز گوشت خواری کمترین BAF (Bioaccumulation factor) در بافت ماهیچه سایز بزرگ (134 ،Cd=1070Zn= ، 686 ،Cu =305 (Cr = به استثناء فلز سرب با 155 BAF= که در بافت ماهیچه سایز کوچک اردک ماهی مشاهده گردید. با توجه به نتایج به دست آمده به طورکلی استنباط می شود که تراز غذایی گوشت خواری دارای BAF نسبت به تراز غذایی همه چیزخواری کمتر می باشد.