بررسی رابطه بین مصرف فرهنگی و رضایت شغلی در بین مدیران و کارکنان

رضایت شغلی می تواند از عوامل مختلف اثر پذیرد. در این میان مصرف فرهنگی، به عنوان یکی از ابعاد اصلی سبک زندگی و نیز به عنوان شاخصی از وضعیت زیستی، روانی و اجتماعی؛ می تواند پیش بینی کننده رضایت شغلی باشد. این پژوهش، با هدف بررسی رابطه مصرف فرهنگی و رضایت شغلی کارکنان نیروی انتظامی در شهر تهران انجام گرفته است.
روش شناسی: در این تحقیق، از روش پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق، شامل مدیران و کارکنان نیروی انتظامی- که در سال 1394 در شهر تهران مشغول به کار بوده اند- است که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر تعیین شده و شیوه نمونه گیری نیز به صورت چندمرحله ای طبقه ای غیرمتناسب بوده است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شده معتبر «الگوی بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت»(EFQM)، برای متغیر رضایت شغلی و پرسشنامه محقق ساخته، برای متغیر مصرف فرهنگی استفاده شده است. در قسمت تجزیه و تحلیل اطلاعات، علاوه بر استفاده از روش های آمار توصیفی، از آزمون رگرسیون و الگوی معادلات ساختاری استفاده شده است.
یافته ها و بین مصرف فرهنگی و رضایت شغلی، رابطه معناداری (sig=0/000) وجود دارد و این رابطه، یک رابطه مثبت و ضعیف (254/0) است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری، نشان داد که از میان متغیرهای موجود در معادله، به ترتیب چهار متغیر سبک های مذهبی، فرهنگی، مصرف گرا و بدن گرا توانستند در معادله باقی مانده و روی هم نزدیک به 24/0 درصد از تغییرات متغیر رضایت شغلی را -در میان نمونه مورد مطالعه از کارکنان- تبیین کنند. اندازه شاخص های نیکوئی برازش، با استفاده از نرم افزار لیزرل و تطابق الگوی نظری و تجربی را بر اساس داده های این تحقیق مورد تایید قرار دادند.