بررسی اثر دی-آرشیدونیل گلیسرول (2-AG) به عنوان یک کانابینوئید درونزاد بر تشنج های تونیک- کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ)

با توجه به موثر بودن کانابینوئیدهای گیاهی بر مدل های صرع و تشنج، در مطالعه ی حاضر تاثیر تزریق دی- آرشیدونیل گلیسرول
(2-AG) را به عنوان یک کانابینوئید درونزاد مهم بر شاخص های تشنج های تونیک- کلونیک القا شده توسط پنتیلن تترازول (PTZ)
بررسی کردیم.
مطالعه روی موش های صحرایی نر نژاد ویستار (180 تا 200 گرم) انجام شد. مدل تشنج تونیک- کلونیک با یک تزریق داخل صفاقی PTZ (80 میلی گرم بر کیلوگرم) ایجاد و رفتارهای تشنجی به مدت 30 دقیقه بررسی شد. تزریق داخل صفاقی 2-AG (1 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت محلول در دی- متیل سولفوکساید (DMSO) حدود 15 دقیقه قبل از تزریق PTZ انجام شد. در گروه شاهد حجم مشابه DMSO حدود 15 دقیقه قبل از PTZ تزریق شد. تاخیر زمانی رسیدن به هر یک از مراحل تشنج، مدت زمان هر مرحله، تعداد دفعات وقوع هر مرحله و میزان مرگ ناشی از تشنج تونیک- کلونیک برای تحلیل استفاده شد.
تزریق PTZ به همراه DMSO در مقایسه با PTZ به تنهایی سبب افزایش معناداری در تاخیر زمانی رسیدن به مرحله ی 1 و 2 تشنج شد (05/0P<)، اما بر تاخیر مراحل 3 تا 5 و دوره زمانی آنها اثر معناداری نداشت. تزریق داخل صفاقی 2-AG به همراه DMSO قبل از تزریق PTZ در مقایسه با تزریق PTZ به همراه DMSO تاثیر معناداری بر تاخیر زمانی و دوره زمانی تشنج های نداشت. اما درصد وقوع هر یک از مراحل تشنج همچنین درصد مرگ پس از تشنج تونیک- کلونیک را کاهش داد. میانگین مرحله تشنجی رخ داده نیز کاهش معناداری را نشان داد (05/0 P<).
به نظر می رسد تزریق 2-AG می تواند در کاهش شاخص های تشنجی ناشی از PTZ موثر باشد.