مقایسه قابلیت یادگیری سازمانی از دیدگاه کارکنان پرستاری در بیمارستان های دولتی و خصوصی شیراز

بیمارستان ها ازنظر یادگیری سازمانی در جایگاه ویژه ای قرار دارند و پرستاران به عنوان یکی از منابع بزرگ دانش سازمانی و از عناصر مهم انتقال دانش در بیمارستان ها نقش اصلی در فرآیند یادگیری سازمانی ایفا می کنند. این پژوهش باهدف مقایسه قابلیت یادگیری سازمانی از دیدگاه پرستاران در بین بیمارستان های دولتی و خصوصی شیراز انجام شد.
پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی مقایسه ای و مقطعی است. جامعه پژوهش شامل تمامی پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شیراز در سال 1394 بود. تعداد 297 نفر از کارکنان که حداقل یک سال سابقه کار داشته و تمایل به مشارکت داشتند به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای منظم انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی گومژ و همکاران (2005) در چهار بعد تعهد مدیریت، دید سیستمی، انتقال دانش و فضای باز و آزمایشگری جمع آوری شد. روایی این پرسشنامه به روش روایی محتوا و پایایی آن با ضریب آلفای 83/0 در مطالعات قبل تاییدشده بود. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس و ضریب هم بستگی در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.
میانگین نمرات یادگیری سازمانی در بیمارستان های دولتی و خصوصی به ترتیب 95/10 ± 90/58، 38/10 ± 82/55 بود و در سطح متوسط ارزیابی شد. ابعاد تعهد مدیریت (001/0 = P) و فضای باز و آزمایش گری (001/0 = P) در کارکنان بیمارستان های دولتی به طور معناداری بالاتر بود اما در ابعاد انتقال دانش و دید سیستمی اختلاف معنادار نبود (05/0 < P). قابلیت تعهد مدیریت و قابلیت فضای باز و آزمایشگری، به ترتیب بالاترین و پایین ترین میانگین نمره را در بین چهار قابلیت یادگیری سازمانی در بیمارستان های خصوصی و دولتی و درمجموع داشت.
با توجه به اینکه قابلیت یادگیری سازمانی پرستاران در سطح متوسط بود پیشنهاد می گردد مدیران پرستاری با داشتن دید سیستمی و ایجاد فضای باز، و مشارکت دادن پرستاران در تصمیم گیری ها، شرایط لازم برای انتقال دانش و یادگیری سازمانی و ارتقا قابلیت های یادگیری سازمانی پرستاران مورد مطالعه را فراهم سازند.