بررسی آکوستیک اختلال نوای گفتار در بیماران ایرانی مبتلا به آفازی بروکا با استفاده از روش Praat

آفازی بروکا، یک نوع آفازی است که شایع ترین علت آن سکته ی مغزی می باشد. یکی از اختلالات شایع آن بی نظمی در آهنگ کلام است که می تواند باعث اختلال در ارتباط بیمار شود. این مطالعه، با هدف بررسی اختلال نوای گفتار در بیماران مبتلا به آفازی بروکا انجام شد.
در این مطالعه، 10 بیمار آفازی بروکا و 10 نفر فرد سالم، از کلینیک و مراکز توان بخشی شهر اصفهان انتخاب گردیدند. بعد از ضبط صداها، داده های به دست آمده از اصوات بیماران، با استفاده از دستگاه Praat در آزمایشگاه دانشگاه اصفهان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. طیف به دست آمده از هر لغت به دقت مورد تجزیه قرار گرفت؛ به طوری که طول واکه، فرکانس پایه و شدت هر لغت استخراج شد.
طول واکه ی /آ/ در بیماران طولانی تر از افراد سالم بود و واکه ی قبل از هم خوان های انسدادی صدادار، طولانی تر از هم خوان های انسدادی بی صدا بود. بیماران مبتلا به آفازی بروکا، در مقایسه با گروه شاهد، از فرکانس پایه ی کمتر و شدت بیشتری برخوردار بودند. عامل سن، اثر معنی داری بر فرکانس پایه، شدت و طول واکه داشت، اما این اثر به صورت خطی نبود.
در این مطالعه، آکوستیک اختلال نوای گفتار در بیماران ایرانی آفازی بروکا (با استفاده از نرم افزار Praat) بررسی شد. نتیجه ی این مطالعه، می تواند باعث تغییر در روش گفتار درمانی و بهبود اختلالات تکلم در بیماران شود.