نگاهی دقیق تر به تاثیر ریزدانه ها بر مقاومت روانگرایی خاک های ماسه ای- سیلتی

طبق آخرین نتایج گزارش شده توسط پژوهشگاه بین المللی زلزله-شناسی و مهندسی زلزله (IIEES) در خصوص ویژگی های ژئوتکنیکی آبرفت های کلان شهر تهران، بخش عمده ای از نواحی جنوب تهران توسط ریزدانه ها (سیلت و رس) پوشیده شده و همچنین سطح آب-های زیرزمینی در این مناطق بالاتر از سایر نواحی می باشد که احتمال وقوع پدیده ی روانگرایی را در حین زلزله برجسته-تر می نماید. در چند دهه ی گذشته اکثر مطالعات انجام شده در زمینه بررسی مفهوم روانگرایی و تعیین مقاومت چرخه ای، بر روی خاک های ماسه ای متمرکز شده درحالی که در طبیعت خاک-های مخلوط ماسه ای- سیلتی بیشتر از خاک های ماسه و سیلت خالص یافت می شوند. از طرفی ارزیابی نتایج حاصل از تحقیقات انجام شده بر روی خاک های ماسه ای سیلتی نشان دهنده-ی تناقض در پاسخ مخلوط های حاوی مقادیر مختلف ریزدانه ها در برابر بارگذاری های چرخه ای می باشد. در این مقاله سعی شده با مروری دقیق تر بر جدیدترین مطالعات آزمایشگاهی انجام شده توسط پژوهشگران و جمع آوری و پردازش داده های آنها، تاثیر ریزدانه ها بر مقاومت روانگرایی مورد ارزیابی قرار گیرد و رابطه ای منطقی جهت تعیین مقاومت چرخه ای ارائه شود. رابطه ی استخراج شده کاهش مقاومت را با افزایش ریزدانه ها نشان می دهد. بررسی برخی از نتایج نیز این موضوع را بیان می کند که محتوای 30 درصد سیلت حد آستانه ای برای رفتار روانگرایی ماسه های سیلتی می باشد و برای مواردی که محتوای ریزدانه ها کمتر از حد آستانه باشد، افزایش در محتوای ریزدانه منجر به کاهش مقاومت چرخه ای می-شود؛ اما برای مقادیر بیشتر از حد آستانه ی مقاومت چرخه ای کم وبیش روندی ثابت یا افزایشی را دارا می باشد.