اثر خاک های سه منطقه شور بر برخی پارامترهای رشدی و بیوشیمیایی گیاه Halocnemum strobilaceum (مطالعه موردی: حاشیه جنوب شرقی دریاچه ارومیه)

شوری خاک در تمام دنیا رو به گسترش بوده و یکی از مهم ترین چالش ها برای کشاورزی در جهان محسوب می شود. تحقیقات نشان داده است که خاک های شور رشد گیاهان را محدود می سازد. گیاه Halocnemum strobilaceum از خانواده کنوپودیاسه و شورپسند است که با خشک شدن دریاچه ارومیه جزء گیاهان رشد یافته در خاک های شور این منطقه می باشد. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر خاک های شور بر فاکتورهای رشد و اسمولیت های گیاه H. strobilaceum در سه منطقه (چیپقلو، تپه باستانی چهاربرج و صحراجن) حاشیه جنوب شرقی دریاچه ارومیه بود. نمونه های گیاهی H. strobilaceum از سه منطقه مورد مطالعه همراه با خاک نمونه برداری شد. خاک منطقه و گیاه مورد نظر جهت آنالیز و بررسی برخی پارامترهای رشد و شاخص های فیزیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که منطقه تپه چهار برج با بافت سیلت- لومی کمترین (5/3 دسی زیمنس بر متر) و منطقه صحرا جن با بافت شنی-لومی بیشترین (43/17دسی زیمنس بر متر) شوری را داشت. همچنین نتایج نشان داد با افزایش سطوح شوری میزانطول، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، کلروفیلa، کلروفیلbو ترکیبات کاروتنوئیدی کاهش معنی داری یافت این در حالیست که با افزایش سطوح شوری میزان مالون دی آلدهید و اسمولیت های سازگار پرولین و گلایسین بتائین افزایش یافت.