ارتباط سبک رهبری مدیران پرستاری با تعلل ورزی کارکنان پرستاری در بیمارستانهای تامین اجتماعی استان اصفهان

سبک رهبری مدیران پرستاری در میزان موفقیت و انجام بموقع خدمات پرستاری تاثیرگذار است. از طرفی تعلل ورزی پرستاران هزینه های سنگین جانی و مالی در بر خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سبک رهبری مدیران پرستاری و تعلل ورزی کارکنان پرستاری انجام شد.
پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی هم بستگی است که در زمستان 1392 در بیمارستانهای تامین اجتماعی استان اصفهان انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کارکنان پرستاری و مامایی(950 نفر) و مدیران پرستاری (70 نفر) بود. تمام مدیران و 290 نفر از کارکنان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه های اطلاعات فردی، تعلل ورزی سازمانی و سبک رهبری باردنز - متزکاس که روایی و پایایی آن تایید شده بود جمع آوری و با آزمون ضریب هم بستگی در سطح معنا داری 05/0 تحلیل شد.
اکثریت مدیران دارای سبک رهبری رابطه مدار و وظیفه مدار متوسط بودند اما تاکید مدیران بر سبک رهبری وظیفه مدار بیشتر بود. میزان تعلل ورزی کارکنان کم (99/12±46/52) بود. سبک رابطه مدار مدیران با مقیاس تعلل ورزی(176/0-= r ) و زیرمقیاس ناکارآمدی(191/0-= r) کارکنان و سبک وظیفه مدار مدیران با زیرمقیاس بیزاری از تکلیف (110/0-= r) کارکنان رابطه معکوس ضعیفی داشت اما این ارتباط معنادار نبود.
پایین بودن تعلل ورزی در کارکنان پرستاری و مامایی پدیده ای مثبت است که در عملکرد سازمان مورد بررسی اثرگذار است. با توجه به عدم رابطه بین سبک رهبری و تعلل ورزی کارکنان، انجام پژوهشهای آتی در وسعت بزرگتر توصیه می گردد.