ارائه مدل پیش بینی خودکارآمدپنداری تحصیلی بر اساس ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با نقش میانجی گر ویژگی های شخصیتی دانش آموزان

خودکارآمدپنداری تحت تاثیر برخی عوامل فردی، خانوادگی، و اجتماعی شکل میگیرد. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارائه مدل پیشبینی خودکارآمدپنداری تحصیلی بر اساس ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با نقش میانجیگری ویژگی های شخصیتی دانشآموزان بود.
روش پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی - همبستگی بود که از مدل تحلیل مسیر استفاده شد. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان پایه اول دوره دوم متوسطه شهرستان محمودآباد در سال تحصیلی 94-1393 بود و نمونه شامل 284 دانشآموز که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحلهای، انتخاب شده اند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (2002)، پرسشنامه شخصیتی هگزاکو (2004) و پرسشنامه خودکارآمدپنداری تحصیلی (مورگان و جینکز، 1999) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل مسیر استفاده شد.
نتایج نشان داد مدل با داده های پژوهش، برازش مناسبی دارد. برونگرایی (001/0P<، 18/0=β)، وظیفهشناسی (001/0P<، 31/0=β) و باز بودن به تجربه (001/0P<، 35/0=β) در افزایش خودکارآمدپنداری تحصیلی فرزندان موثر بود. ضریب مسیر استاندارد بین جهت گیری گفت وشنود با صداقت تواضع (19/0= β و 011/0= p)، برونگرایی (17/0= β و 02/0= p)، وظیفهشناسی (26/0= β و 009/0= p) و خودکارآمدپنداری تحصیلی (14/0= β و 019/0= p) مثبت و معنادار به دست آمد. همچنین، ضریب مسیر استاندارد بین جهت گیری همنوایی و صداقت تواضع (14/0= β و 025/0= p) معنادار شد.
ایجاد ارتباطهای موثر با فرزندان، تشویق فرزندان به ابراز نظر، پذیرش اشتباهات و لغزشهای احتمالی فرزندان، نظرخواهی در تصمیمگیری های خانوادگی، و به رسمیت شناختن آزادی های معقول فرزندان برخی از اقدامات موثری است که منجر به بهبود خودکارآمدپنداری تحصیلی فرزندان میشود.