اثر طرحواره پلایم شو و NOAH در پیش بینی غبار (مطالعه موردی: غرب اهواز)

گسیل غبار، حاصل فرسایش بادی است و در مناطق مستعد فرسایش صورت می گیرد. فرسایش بادی فرایند انتقال ذرات خاک به وسیله ی باد است. رطوبت خاک سطحی، از عوامل بسیار تاثیر گذار بر فرسایش بادی به شمار می رود. با توجه به اینکه رطوبت سطحی خاک در مناطق خشک و بیابانی بسیار پایین است، برای شبیه سازی عددی این فرسایش باید از طرحواره ی سطح مناسبی استفاده شود تا رطوبت موجود در لایه ی سطحی خاک را به درستی شبیه سازی کند. در این پژوهش، اثر طرحواره ی پلایم در پیش بینی غبار و شبیه سازی رطوبت سطحی با استفاده از دو طرحواره ی سطح NOAH و پلایم- شو بررسی شد. همچنین برای ارزیابی طرحواره ها، از داده های سطح سوم رطوبت خاک روزانه که از ماهواره ی رادار تهیه شده است، استفاده گردید. نتایج نشان داد که استفاده از طرحواره ی پلایم- شو، رطوبت سطحی کمتر و شبیه سازی مناسب تری را در ایجاد شرایط گسیل غبار نشان می دهد. به نظر می رسد دلیل برتری طرحواره ی دو لایه ای پلایم- شو نسبت به طرحواره ی NOAH، این است که ضخامت لایه ی سطحی خاک طرحواره ی پلایم- شو یک سانتیمتر است؛ درحالی که لایه ی سطحی در طرحواره ی NOAH، 10 سانتیمتر ضخامت دارد. کوچک تر بودن لایه ی سطحی در طرحواره ی پلایم- شو، سبب می شود لایه رطوبت لایه ی سطحی، پاسخ سریع تری به واداشت های جوی داشته باشد و در نتیجه شبیه سازی واقعی تری از رطوبت سطح صورت گیرد. همچنین ارزیابی طرحواره های سطح با استفاده از داده های راداری، نشان داد که طرحواره ی پلایم نسبت به طرحواره ی NOAH از دقت بیشتری برخوردار است.