مهاجرت انفرادی مردان از روستاها و چالش های پیش روی زنان جامانده

یکی از موضوعاتی که به تازگی در حوزه مهاجرت مورد توجه قرار گرفته، تاثیر مهاجرت بر زنان جامانده در مبدا به عنوان یک گروه آسیب پذیر است، زنانی که مهاجر نیستند اما به شدت تحت تاثیر تبعات آن قرار می گیرند. هدف مطالعه حاضر فهم و روایت تجربیات زیسته زنان جامانده از مسائل و چالش هایی است که به دلیل مهاجرت انفرادی همسرشان به شهر، با آن مواجه اند. این پژوهش به صورت کیفی، با روش پدیدارشناسی، بر روی شش نفر از زنان ساکن در دهستان خانمیرزا واقع در لردگان اجرا شد. روش نمونه گیری هدفمند است. برای تحلیل و مدیریت داده ها از روش تحلیل پدیدارشناسی تفسیری اسمیت استفاده شد. پس از تحلیل مصاحبه ها، ده مضمون اولیه و دو مضمون جامع و فراگیر «زندگی برزخی» و «تجارب احساسی ناخوشایند» به دست آمد. نتایج نشان می دهد اگرچه نمی توان منکر تاثیر اقتصادی مثبت مهاجرت مردان در ممانعت از سقوط خانواده هایشان به ورطه فقر شد، در مقابل فقر عاطفی و جنسی، محدود شدن آزادی عمل در تصمیم گیری ها، فشار مضاعف ایفای نقش های مادری و پدری، استقلال نسبی، فرسودگی روانی، تنهایی و ترس عمیق، احساس نگرانی دائمی و بی معنا بودن زندگی مشترک، بهای سنگینی است که زنان و فرزندان جامانده می پردازند. در پایان برخی پیشنهادهای پژوهشی و سیاست گذاری بیان شده است.