مطالعه ی توان هیدروکربورزایی واحدهای شیلی اواخر اردویسین- اوایل سیلورین (سازند سرچاهان) در جنوب ایران

از مهم ترین فعالیت ها در زمینه ی اکتشاف نفت مطالعات توان هیدروکربورزایی سنگ منشاء می باشد. ذوب یخچال های دوران یخبندان در اواخر اردویسین در ابرقاره ی گندوانا سبب ایجاد سنگ منشائی بسیار غنی در حاشیه ی این ابرقاره شده است.
مطالعات انجام شده در شبه جزیره ی عربستان نشان داده که بخش زیرین سازند غلیبه (پاره سازند قصیبا) پرتوان ترین سازند منشاء در سیستم نفتی دوران پالئوزوئیک در این ناحیه است. بر همین اساس، ضروری است سازند سرچاهان (به عنوان معادل سنی سازند غلیبه در ایران) از نظر توان هیدروکربورزایی و بلوغ مطالعه شود. در این مطالعه تعداد 85 نمونه ی سطحی و زیرسطحی از سازند سرچاهان مربوط به میادین گلشن، زیره، کوه سیاه و برش سطحی سرچاهان در ناحیه ی کوه فراقون در شمال بندرعباس توسط راک–اول6 مورد مطالعه و آنالیز انعکاس کتینوزوآ قرار گرفته است. این بررسی نشان می دهد که تنها بخش زیرین سازند سرچاهان با سن اواخر اردویسین از نظر تولید هیدروکربور توان زیادی دارد و بلوغ آن در حدود اواخر پنجره ی نفتی و اوایل پنجره ی گازی است. بخش زیرین سازند سرچاهان عمدتا شامل کروژن نوع دوم در ترکیب با کروژن نوع سوم است و از نظر مقدار کربن آلی در محدوده ی 19/7-94/2 درصد وزنی قرار دارد. مقدار کربن آلی سایر بخش های سازند سرچاهان در حدود 58/0-1/0است. مطالعه ی انعکاس پالینومرف کتینوزوآ در زیر نور بازتابی نشان می دهد که انعکاس ویترینایت معادل بخش زیرین سازند سرچاهان حدود 9/1 است. این مطالعه نشان می دهد که در ایران شیل های داغ در قسمت زیرین سازند سرچاهان قرار دارند و از نظر سنی در محدوده ی اواخر اردویسین هستند.