ارزیابی توان اکولوژیک سرزمین به منظور توسعه گردشگری پایدار از طریق تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و روش رویهم گذاری لایه ها (IO)(مطالعه موردی: شهرستان شاهرود)

در این تحقیق تلاش شده است تا از طریق به کارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و ارزیابی توان اکولوژیک (ECE)، مناطق مناسب برای توسعه گردشگری در شهرستان شاهرود شناسایی شوند. به این منظور، از سیستم اطلاعات جغرافیایی و تکنیک رویهم گذاری لایه ها (IO)، به عنوان ابزاری مناسب برای ارزیابی سرزمین و قابلیت سنجی سایتها استفاده گردید. به این ترتیب پس از تعیین منابع اکولوژیکی منطقه، لایه های اطلاعاتی نقشه ها در مقیاس 1:250000 تهیه و از طریق نرم افزار ArcGIS نسخه 9،2 اقدام به رویهم گذاری لایه ها گردید. این تحقیق در شش مرحله انجام پذیرفت. پس از تهیه نقشه های شیب، جهت و ارتفاع، از طریق رویهم گذاری آنها نقشه شکل زمین تهیه گردید و در ادامه، با رویهم اندازی لایه های شکل زمین، کاربری اراضی، خاک، پوشش گیاهی و حیات وحش نقشه نهایی واحدهای زیست محیطی به دست آمد. سپس، مدل اکولوژیکی گردشگری متمرکز و گسترده، به منظور مقایسه و تحلیل نهایی مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به نتایج، منطقه مطالعاتی از پتانسیل بالایی به منظور توسعه گردشگری به ویژه از نوع گسترده برخوردار است. 69 درصد از منطقه مطالعاتی در کلاس 1 و 19درصد نیز در کلاس 2 از گردشگری متمرکز قرار گرفته اند. همچنین، 93درصد از منطقه در کلاس 1 و 5 درصد نیز در کلاس 2 گردشگری گسترده قرار می گیرند. در مجموع، 14درصد نیز در کلاس 3 قرار داشته که نشانگر حساسیت اکولوژیکی بالا و عدم بهره مندی از شرایط مناسب به منظور توسعه گردشگری می باشد و در زون حفاظتی قرار می گیرد. در پایان، فعالیتهای گردشگری مناسب برای هر زون پیشنهاد گردید.