بررسی تاثیر تجویز دگزامتازون و استامینوفن داخل وریدی در پیش گیری از سردرد بعد از بی حسی نخاعی در اعمال جراحی سزارین انتخابی و مقایسه ی آن با گروه شاهد

سردرد بعد از بی حسی نخاعی، یکی از چالش های جدی متخخصین بیهوشی در بیماران تحت عمل جراحی تحت بی حسی نخاعی می باشد و با وجود تحقیقات انجام گرفته، هنوز روش ایده آل با پیش گیری از این عارضه ارایه نشده است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر تجویز دگزامتازون و استامینوفن داخل وریدی در پیش گیری از سردرد بعد از بی حسی نخاعی در اعمال جراحی سزارین انتخابی و مقایسه ی آن با گروه شاهد بود.
طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، سه گروه 45 نفره از بیماران تحت عمل سزارین، 15 دقیقه قبل از پایان جراحی به ترتیب 8 میلی گرم دگزامتازون، 1 گرم استامینوفن و با حجم مشابه نرمال سالین وریدی گرفتند. بروز و شدت سردرد (Visual analog scale یا VAS) و دیگر عوارض بعد از عمل در سه گروه تعیین و مقایسه شد.
میانگین خطر ابتلا به سردرد در سه گروه پیش گفته به ترتیب 4/7 ± 3/8، 9/2 ± 1/11 و 7/5 ± 3/19 بود و اختلاف معنی داری بین سه گروه وجود نداشت (001/0 > P). در سه گروه استامینوفن، دگزامتازون و دارونما، به ترتیب 3 (7/6 درصد)، 5 (1/11 درصد) و 9 (5/20 درصد) نفر دچار سردرد بعد از عمل سزارین شدند، اما اختلاف بین سه گروه معنی دار نبود (140/0 = P).
استفاده از پیش داروی استامینوفن و دگزامتازون به طور قابل توجهی از شدت سردرد بعد از بی حسی نخاعی می کاهد؛ در صورتی که تفاوت قابل ملاحظه ای بین استامینوفن و دگزامتازون وجود ندارد. از آن جایی که استفاده از دگزامتازون در برخی از بیماران با محدودیت مصرف مواجه و ممکن است با عوارضی همچون بالا رفتن سطح قند خون، اختلال هورمونی، خونریزی گوارشی و غیره همراه باشد، استفاده از استامینوفن که دارویی کم عارضه محسوب می گردد، ارجحیت دارد.