تاثیر تخریب مصنوعی ناشی از سوراخ سوزن سرنگ بر رفتار وابسته به زمان دیسک بین مهره ای

درک مکانیزم تخریب مصنوعی دیسک به کمک مدل های حیوانی می تواند در مطالعه روش های احیایی به امید یافتن استراتژی های درمانی، مورد استفاده قرار گیرد. زیرا برای احیای بافت در مدل های حیوانی ابتدا نیاز به مدل تخریب شده بافت است. فرآیند تخریب دیسک می تواند در مدلهای حیوانی به روش ایجاد جراحت با سوزن سرنگ شبیه سازی شود. این در حالی است که تاکنون پاسخ دقیق مکانیکی دیسک تخریب شده به این روش تحت بارگذاری فیزیولوژیک روزانه به خوبی در ادبیات تحقیق مطالعه نشده است. از این رو در این تحقیق، آنالیز های اجزاء محدود معکوس در ترکیب با تست های آزمایشگاهی استفاده گردید تا به کمک آنها خصوصیات مکانیکی دیسک های سالم (8 نمونه) و دیسک های تخریب شده به وسیله سوزن سرنگ (8 نمونه) استخراج گردد. پس از آن، مدل های توسعه داده شده برای هر کدام از 16 نمونه، تحت بارگذاری دینامیکی روزانه تحلیل شدند. نتایج مبین آن بود که تغییرات جابجایی محوری، فشار بین دیسکی و جابجایی کلی سیال بعد از 24 ساعت در گروه دیسک های سالم بالاتر از دیسک های تخریب شده بوده است. اما ماکزیمم استرس محوری داخل دیسک، در گروه آسیب دیده بالاتر بوده است. نتایج بدست آمده همبستگی مناسبی با نتایج دیسک تخریب شده طبیعی جسد انسان دارد. بنابراین نتیجه گیری می شود که تخریب دیسک بین مهره ای با سوزن سرنگ سایز 16 روشی ساده و مقرون به صرفه است که می تواند در شبیه سازی مکانیزم تخریب دیسک در مدل های حیوانی مورد استفاده قرار گیرد.