مروری بر معیارهای مکانی احداث نیروگاه های خورشیدی در ایران

یکی از راه های رسیدن به توسعه همه جانبه اقتصادی و اجتماعی در دنیای امروز، وجود یک منبع تولید انرژی پایدار، مستمر و قابل اعتماد است. در میان انواع انرژی های تجدیدپذیر، انرژی خورشیدی به دلیل قابلیت تبدیل مستقیم به برق و حرارت، سادگی استفاده، امکان ذخیره سازی و بی پایان بودن آن بیش تر مورد توجه قرار گرفته است، به طوری که در چند دهه اخیر تحقیقات فراوانی در مورد سیستم های استفاده از انرژی خورشیدی در دنیا و ایران به انجام رسیده است. با توجه به پتانسیل ایران در زمینه انرژی خورشیدی و نیز نیاز کشور به انرژی های تجدیدپذیر، لازم است مکانیا بی برای شناسایی مکان های مناسب برای استفاده از انرژی خورشیدی انجام گیرد. امروزه انجام پروژه های مکان یا بی صنایع از اصول و روش های ارزیابی توان اکولوژیک و آمایش سرزمین است. انجام این پروژه ها مستلزم شناخت دقیق از تکنولوژی های موجود صنعتی و نیازمندی های محیطی دارد که در اصطلاح توازن نیاز و توان گفته می شود. در این مطالعه با بررسی مقالات متعدد چاپ شده و با نگرشی جدید در زمینه انواع مکان یابی های صنعتی و انرژی های تجدیدپذیر، معیارهای اصلی و کاربردی برای امکان سنجی و تعیین مکان بهینه استفاده از انرژی خورشید بررسی و برای کشور ایران بومی سازی و ارائه شده است تا محققین بتوانند بر اساس آن بهترین مکان ها را برای نصب انواع تجهیزات، تاسیسات و نیروگاه های خورشیدی استفاده نمایند تا هم سود بیشتری کسب نمایند و هم در کاهش آلودگی های زیست محیطی سهیم باشند. نتایج تحقیق نشان می دهد مهم ترین معیارها برای این موضوع در ایران، ساعات آفتابی، ابرناکی، گرد و خاک، رطوبت نسبی، ارتفاع، نقشه پتانسیل خورشیدی، کاربری و نوع پوشش زمین، خطوط انتقال نیرو و جاده های دسترسی است.