القای تحمل به شوری و تغییر فاکتور ذخیره سازی یون در جو با پیش تیمارسالیسیلیک اسید (Hordeum vulgare)

این مطالعه به منظور درک بهتر مکانیسم های احتمالی القای تحمل تنش شوری توسط پیش تیمار سالیسیلیک اسید در جو اجرا شد. بذور جو با سالیسیلیک اسید یا آب پیش تیمار شده و سپس تحت شرایط متفاوت شوری آب آبیاری شامل 62/0 (آب شهر)، 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر در پتری دیش کشت شدند، و روند جذب آب و رشد گیاهچه و درصد و سرعت جوانه زنی شد. گیاهچه ها 11 روز پس از کشت به گلدان انتقال داده و غلظت سدیم و پتاسیم و فاکتور ذخیره سازی محاسبه شدند. نتایج نشان داد که تنش شوری باعث کاهش جذب آب (50%)، سرعت جوانه زنی (39%) و رشد گیاهچه (74%) و کاهش تجمع پتاسیم (38%) و افزایش تجمع سدیم (5 برابر) گردید. در همه ساعات پس از پیش تیمار سالیسیلیک اسید، بذور پرایم شده جذب آب بیشتری داشتند، و همچنین رشد گیاهچه های تیمار شده در همه روزهای پس از کاشت بهتر بود. گیاهچه های پیش تیمار شده با سالیسیلیک اسید سرعت جوانه زنی (30%) و طول ریشه (17%) و ساقه (38%) بیشتری داشتند. همچنین، افزایش غلظت پتاسیم و کاهش غلظت سدیم در اثر کاربرد پیش تیمار مشاهده شد. کاهش در جذب سدیم در اثر کاربرد سالیسیلیک اسید در سطوح پایین شوری بیشتر بود که با تاثیر آن بر رشد گیاهچه ها همخوانی داشت. فاکتور ذخیره سازی، که برای کمی سازی تسهیم یون ها طراحی شد، در اثر تنش شوری به ترتیب برای یون های پتاسیم و سدیم افزایش و کاهش نشان داد، که بدان معنی است که در سطوح بالاتر شوری، مقدار بیشتری از یون سدیم و مقدار کمتری از یون پتاسیم به شاخساره انتقال می یابد و باعث افت بیشتر در رشد گیاهچه ها می شود. پیش تیمار سالیسیلیک اسید فاکتور ذخیره سازی سدیم را در سطوح بدون شوری یا شوری کم افزایش داد، بدین معنی که سدیم بیشتری در ریشه نگهداری شد. تسریع در جذب آب، سرعت جوانه زنی زیادتر، تجمع سدیم کمتر و پتاسیم بیشتر در شاخساره، می تواند برخی از سازوکارهای تحمل به شوری در گیاهچه های پیش تیمار شده با سالیسیلیک اسید باشد.